Ο Αντιστράτηγος Sir Adrian Paul Ghislain Carton de Wiart (1880-1963) είχε μια λίστα με τίτλους μεγάλη όσο και το όνομά του. Του είχαν απονεμηθεί τα εξής βραβεία: ο Σταυρός της Βικτώριας, ο Ιππότης Διοικητής του πιο Εξαιρετικού Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ο Σύντροφος του Τάγματος του Μπαθ, ο Ιππότης Διοικητής του πιο Διακεκριμένου Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου, και η Διακεκριμένη Διαταγή Υπηρεσιών -όλα αυτά για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο βρετανικό στρατό. Επίσης, κατείχε το βελγικό στρατιωτικό παράσημο Croix de Guerre και υπήρξε Αξιωματικός στο Τάγμα του Στέμματος του Βελγίου.
Τι χρειάστηκε για τα κερδίσει όλα αυτά τα βραβεία; Θα αφήσουμε την Wikipedia να σας πει:
Πολέμησε στους Πολέμους των Μπόερς, στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πυροβολήθηκε στο πρόσωπο, στο κεφάλι, στο στομάχι, στον αστράγαλο, στο πόδι, στο ισχίο και στο αυτί, επέζησε από αεροπορικό ατύχημα, δραπέτευσε από στρατόπεδο αιχμαλώτων, και έκοψε με τα δόντια τα ίδια του τα δάχτυλα, όταν ένας γιατρός δεν θα του τα ακρωτηρίαζε. Αργότερα είπε “Ειλικρινά είχα απολαύσει τον πόλεμο.”
Υπήρξε και η στιγμή που ο ίδιος, σύμφωνα με πληροφορίες, αφαίρεσε το μάτι του επειδή τον εμπόδιζε να στοχεύσει με το όπλο. Αργότερα, πέταξε το γυάλινο πια μάτι του έξω από ένα ταξί, γιατί τον ενοχλούσε!
Είναι απίστευτο ότι κανείς δεν προσπάθησε να καταγράψει την ιστορία του Carton de Wiart σε μία επική βιογραφία. Αλλά από την άλλη, ίσως το Hollywood απλά να μην ενδιαφέρεται για έναν μονόφθαλμο, χωρίς δάχτυλα ήρωα πολέμου, του οποίου το αγαπημένο άθλημα ήταν ένα άθλημα που βασίζεται στη σκληρότητα των ζώων με ονομασία “το κυνήγι του γουρουνιού” και ο οποίος λέγεται ότι ήταν ο νόθος γιος του βασιλιά του Βελγίου.
Έζησε στο Βέλγιο, στην Αίγυπτο, στην Αγγλία, στην Ινδία, στη Νότιο Αφρική, στην Πολωνία και στην Κίνα. Σπούδαζε στην Οξφόρδη προτού εγκαταλείψει τις σπουδές του για να πολεμήσει στον Πόλεμο των Μπόερς. Γυμναζόταν καθημερινά, έπαιζε πόλο, και αρνήθηκε να φορέσει ιταλικά κουστούμια, αποκαλώντας τα “κουστούμια ζιγκολό”. Οι φίλοι του τον έβρισκαν ευχάριστο χαρακτήρα και αστειεύονταν ότι θα έπρεπε να κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ κακής γλώσσας.
Ο Carton de Wiart συμβούλευε τον Winston Churchill πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχοντας διπλό καθήκον ως ανεπίσημος διπλωμάτης κατά τη διάρκεια κάθε μεγάλου πολέμου στις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν ήταν 60 χρόνων, οι νεότεροι διοικητές του είπαν ότι ήταν αρκετά μεγάλος για να καθοδηγήσει ένα στράτευμα, αλλά αποδείχθηκε ότι ο Carton de Wiart ήταν τόσο απαραίτητος για τον βρετανικό στρατό, ώστε να τον επαναφέρουν λίγο αργότερα στην ενεργό δράση. Στη συνέχεια, όταν ήταν 61, έσκαψε μόνος του τούνελ για να απελευθερωθεί από ιταλικό στρατόπεδο αιχμαλώτων και προσποιήθηκε ότι ήταν ιταλός αγρότης για μία εβδομάδα, παρά το γεγονός ότι δεν μιλούσε ιταλικά! Χρόνια αργότερα, σκόνταψε σε ένα χαλί από καρύδα στη Βιρμανία και έσπασε την πλάτη του σε πολλά σημεία. Παρ’ όλα αυτά, εξακολούθησε να ζει μέχρι την ώριμη ηλικία των 83 ετών και να ασχολείται με την ακούραστη καταδίωξη μπεκατσινιών (είδος πουλιού) και σολομού.
Αξιοσημείωτο είναι ότι παντρεύτηκε μια κόμισσα. Και συγκεκριμένα την κόμισσα Friederike Maria Karoline Henriette Rosa Sabina Franziska Fugger von Babenhausen. Ναι, σωστά διαβάσατε, ή πιο σύντομα την κόμισσα Fugger von Babenhausen.
Φυσικά, κανείς δεν είναι τέλειος. Ο Carton de Wiart έγραψε ολόκληρη τη βιογραφία του, στην οποία δεν περιλαμβάνεται καμία αναφορά σχετικά με τη σύζυγο και τα παιδιά του. Αναδεικνύει μόνο την ανδρεία του, χωρίς να δίνει κανένα ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις. Αντ’ αυτού, εκδηλώνει απίστευτο ζήλο για τον πόλεμο. Και όχι μόνο χαρακτήρισε τον πόλεμο ως “διασκέδαση”, αλλά αναρωτιέται «γιατί οι άνθρωποι θέλουν ειρήνη, αν ο πόλεμος είναι τόσο διασκεδαστικός;» Στα απομνημονεύματά του ο ίδιος πρόσθεσε ότι η δύναμη της κυβέρνησης ήταν “η μόνη πραγματική και αναντίρρητη δύναμη”. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπήρξε ένας φοβερός διπλωμάτης.
