Οι επιστήμονες έχουν επικεντρωθεί κυρίως στα οφέλη του διαλογισμού για τον εγκέφαλο και το σώμα, αλλά μια νέα μελέτη δημοσιευμένη στο Psychological Science, ένα περιοδικό του Συλλόγου για την Ψυχολογική Επιστήμη, ρίχνει μια ματιά στο τι επιπτώσεις μπορεί να έχει ο διαλογισμός στη διαπροσωπική αρμονία και τη συμπόνια.
Στη μελέτη, που διενεργήθηκε από τον ψυχολόγο David DeSteno του Northeastern University και τους συνεργάτες του, κάλεσε ένα μέρος από τους συμμετέχοντες να ολοκληρώσουν οκτώ εβδομάδες εξάσκησης σε δύο τύπους διαλογισμού. Μετά τις συνεδριάσεις, τέθηκαν σε μία δοκιμασία.
Σε μια σκηνοθετημένη αίθουσα αναμονής με τρεις καρέκλες υπήρχαν δύο ηθοποιοί. Στη μία κενή καρέκλα, ο συμμετέχων καθόταν και περίμενε να τον φωνάξουν. Ένας άλλος ηθοποιός που χρησιμοποιούσε πατερίτσες και έδειχνε να υποφέρει από μεγάλο σωματικό πόνο, έμπαινε στην αίθουσα. Οι δύο ηθοποιοί τον αγνοούσαν κοιτάζοντας τα τηλέφωνά τους ή ανοίγοντας ένα βιβλίο.
Το ερώτημα του δρ. DeSteno, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης με την ομάδα του και τον Paul Condon μεταπτυχιακό φοιτητή του εργαστηρίου του, ήταν κατά πόσο τα άτομα που έλαβαν μέρος στα μαθήματα διαλογισμού θα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να βοηθήσουν το άτομο που πονούσε, ακόμη και αν όλοι οι υπόλοιποι το αγνοούσαν. Ο Paul Condon είπε:
Ξέρουμε ότι ο διαλογισμός βελτιώνει τη σωματική και ψυχολογική ευεξία του ατόμου, αλλά θέλαμε να γνωρίζουμε επίσης αν στην πραγματικότητα αυξάνει και τη συμπονετική συμπεριφορά.
Από τους συμμετέχοντες που δεν έλαβαν μέρος στα μαθήματα διαλογισμού, μόνο περίπου το 15 τοις εκατό ενήργησε για να βοηθήσει. Αλλά μεταξύ των συμμετεχόντων που ήταν στις συνεδρίες διαλογισμού βοήθησε μέχρι και το 50 τοις εκατό.
Το αποτέλεσμα αυτό ήταν όμοιο και για τις δύο ομάδες διαλογισμού, αποδεικνύοντας έτσι ότι το αποτέλεσμα είναι συνεπές με διάφορες μορφές διαλογισμού. Ο δρ. DeSteno δήλωσε:
Η πραγματικά εκπληκτική πτυχή αυτού του ευρήματος είναι ότι ο διαλογισμός κάνει τους ανθρώπους πρόθυμους να δράσουν ενάρετα, να βοηθήσουν το πρόσωπο που πάσχει, ακόμη και σε περιβάλλον που λειτουργεί κατά κανόνα αντίθετα
Το γεγονός ότι οι άλλοι ηθοποιοί αγνοούσαν τον πόνο δημιουργούσε την “επίδραση του θεατή”, που συνήθως τείνει να μειώνει την παροχή βοήθειας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι συχνά αναρωτιούνται “Γιατί πρέπει να βοηθήσω κάποιον, αν κανείς άλλος δεν το κάνει;”
Τα αποτελέσματα αυτά φαίνεται να παρέχουν υποστήριξη για την άποψη, ότι ο διαλογισμός οδηγεί στο να ζούμε με περισσότερη συμπόνια και αγάπη, πράγμα που μπορούν να πετύχουν όλοι οι άνθρωποι. Αλλά υπάρχουν και άλλες μελέτες που παρέχουν επιστημονικές αποδείξεις ότι οι τεχνικές διαλογισμού μπορούν να αλλάξουν την ηθική του ατόμου.
Εκτός από τον DeSteno και τον Condon, στους συγγραφείς της μελέτης περιλαμβάνονται οι: Gaelle Desbordes από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, και η Willa Miller του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Πηγές: www.psychologicalscience.org
