Εκτός από επιστημονικό υλικό, κάθε φορά που κάποια αποστολή Voyager έχει σταλθεί πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, κουβαλάει μια “χρυσή” καταγραφή κωδικοποιημένων πληροφοριών για τη Γη και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Περιέχει παραδείγματα από τις καλύτερες πτυχές της ανθρωπότητας — τη γλώσσα, τη μουσική, την τέχνη και διάφορα επιστημονικά επιτεύγματα.
Περιβαλλοντικές καταστροφές, πόλεμοι και καλωδιακή τηλεόραση δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα. Ούτε τα σκουπίδια. Και όμως, κάθε φορά που πετάμε κάτι στα σκουπίδια, δημιουργούμε ένα πολιτισμικό αποτύπωμα. Δηλαδή, καθώς θάβονται βαθιά μέσα στους χώρους υγειονομικής ταφής που βρίσκονται διάσπαρτοι στη Γη, κουβαλάνε πολύτιμες πληροφορίες για το ποιοι είμαστε, πώς ζούμε και για τι πραγματικά νοιαζόμαστε.
Οι αρχαιολόγοι χρησιμοποιούν σωρούς σκουπιδιών για να μελετήσουν τους ανθρώπους και τον πολιτισμό. Σε μία σωρό σκουπιδιών κοντά στη Ρώμη, οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν 25 εκατομμύρια δοχεία για τη μεταφορά ελαιολάδου. Αυτό μας λέει ότι οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν πολύ ελαιόλαδο, αλλά σχεδόν κανένα δοχείο δεν προήλθε από τη Ρώμη —τα περισσότερα ήρθαν από την Ισπανία και την Αίγυπτο. Και ξέρουμε από τις σωρούς οστράκων πως η φυλή Μαορί της Νέας Ζηλανδίας κυνηγούσαν μόα και φώκιες από νωρίς, αλλά αργότερα αναγκάστηκαν να στραφούν στην αλιεία, τα οστρακοειδή και τα μικρά πουλιά, αφού τα μόα και οι φώκιες σιγά-σιγά εξαλείφθηκαν.
Σκάβοντας την πιο πρόσφατη ιστορία, μία σωρός σκουπιδιών έξω από το σπίτι του George Washington αποκάλυψε τις αγκράφες που φορούσε, τα πορσελάνινα σερβίτσια που χρησιμοποιούσε, καθώς και το κρέας που ο ίδιος και οι επισκέπτες του έτρωγαν στα σερβίτσια αυτά.
Ακόμη και τώρα, στην εποχή της σύγχρονης τήρησης αρχείων και δεδομένων, μπορεί να χρειαστεί να κοιτάξουμε μέσα από τα σκουπίδια για να δούμε τι πραγματικά μας αρέσει. Στη δεκαετία του 1980 υπήρξε τεράστια κατακραυγή σχετικά με την ογκώδη ποσότητα των σκουπιδιών που παρήγαγαν οι άνθρωποι, με πολλές περιβαλλοντικές ομάδες να ζωγραφίζουν εικόνες με πάνες μιας χρήσεως και συσκευασίες τροφίμων από αλυσίδες γρήγορου φαγητού που γεμίζουν τους χώρους υγειονομικής ταφής. Είναι αλήθεια ότι παράγουμε πολλά σκουπίδια, αλλά όταν οι ερευνητές εξέτασαν τι περιείχαν οι σωροί σκουπιδιών, οι πάνες και οι συσκευασίες τροφίμων αντιπροσώπευαν ποσοστό λιγότερο από το 2% των σκουπιδιών στους χώρους υγειονομικής ταφής. Η πλειοψηφία ανήκε συντριπτικά σε απόβλητα κατασκευών και στο χαρτί.
Περίπου την ίδια εποχή, ένας καθηγητής στην πόλη Tuscon της Arizona πήρε συνεντεύξεις από ανθρώπους σχετικά με τις διατροφικές τους συνήθειες. Στη συνέχεια, πήγε στα σκουπίδια τους για να δει τι είχαν πετάξει. Αποδεικνύεται πως άνθρωποι και σκουπίδια λένε δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες. Οι άνθρωποι αναφέρουν περισσότερα υγιεινά τρόφιμα και λιγότερα όσα θεωρούν ότι είναι βλαβερά. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες ανέφεραν κατανάλωση μόλις της μισής ποσότητας αλκοόλ που είχαν καταναλώσει, όπως αποδείχθηκε από τα μπουκάλια στα σκουπίδια τους. Και όλοι ανέφεραν λιγότερη ποσότητα λίπους που είχαν φάει, εκτός από όσους έζησαν μέσα στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι συγκεκριμένες γενιές είχαν την τάση να αναφέρουν μεγαλύτερες ποσότητες βουτύρου, το οποίο διανεμόταν σε ελεγχόμενες ποσότητες κατά τη διάρκεια του πολέμου και, κατά συνέπεια, θεωρούνταν πολύτιμο και υγιεινό.
Έτσι, μια έρευνα ή μια ψηφιακή καταγραφή που στέλνουμε στο διάστημα προβάλει μάλλον περισσότερο τα καλύτερα μέρη της ζωής μας —τα κομμάτια που θέλουμε οι άνθρωποι να θυμούνται και οι εξωγήινοι να γνωρίσουν. Αλλά τα σκουπίδια μας δεν λένε ψέματα!
