Ρώσος επιστήμονας φωτογραφίζει τη ψυχή που αποχωρεί τη στιγμή του θανάτου: Η στιγμή της απενσάρκωσης, κατά την οποία η ψυχή αποσπάται από το φυσικό σώμα, φωτογραφήθηκε από τον Ρώσο επιστήμονα Konstantin Korotkov, ο οποίος φωτογράφησε την ακριβή στιγμή του θανάτου ενός ανθρώπου με βιοηλεκτρογραφική κάμερα.
Η ληφθείσα εικόνα, χρησιμοποιώντας την μέθοδο gas discharge visualization, μια δηλαδή προηγμένη τεχνική της φωτογράφησης τύπου Κirlian, απεικονίζει με μπλε χρώμα την ζωτική ενέργεια του ατόμου να εγκαταλείπει σταδιακά το σώμα. Σύμφωνα με τον Korotkov, ο ομφαλός και το κεφάλι είναι τα μέρη από τα οποία αποσπάται πρώτα η δύναμη αυτή (η οποία αποτελεί την ψυχή), ενώ η βουβωνική χώρα και η καρδιά είναι οι τελευταίες περιοχές όπου το σώμα συνδέεται με το πνεύμα πριν αυτό περάσει στην φαντασμαγορία του απείρου.
Σε μερικές περιπτώσεις, σύμφωνα με τον Korotkov, σημειώθηκε πως οι ανθρώπινες «ψυχές» που υπέστησαν κάποιου είδους βίαιο ή απροσδόκητο θάνατο εκδηλώνουν, συνήθως, μια κατάσταση σύγχυσης όσον αφορά τη διαχείριση της ενέργειάς τους και επιστρέφουν στο φυσικό σώμα μέρες μετά τον θάνατο. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα πλεόνασμα αχρησιμοποίητης ενέργειας.
Περαιτέρω πειράματα με τη φωτογράφηση Kirlian έχουν δημιουργήσει έγχρωμες και αρκετά εντυπωσιακές εικόνες. Οι εικόνες αυτές συχνά έχουν συνδεθεί με την ‘αύρα’ των αντικειμένων, που θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της ‘βιοενέργειας’ ή του ‘βιοπλάσματος’ που το διαρρέει. Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές που χρησιμοποιούν τη φωτογράφηση Kirlian, διαφορετικοί βαθμοί ψυχικών ικανοτήτων, καθώς και ιδιαίτερες παραψυχολογικές δυνάμεις μπορούν να ανιχνευθούν μέσω αυτών των φωτογραφιών.
Η τεχνική αυτή που αναπτύχθηκε από τον Korotkov, ο οποίος εκτός άλλων είναι διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Φυσικής της Πετρούπολης, έχει εγκριθεί ως επίσημη ιατρική τεχνολογική μέθοδος από το Υπουργείο Υγείας της Ρωσίας και χρησιμοποιείται από περισσότερους από 300 γιατρούς παγκοσμίως για τον έλεγχο του άγχους καθώς και την καταγραφή της προόδου ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπείες ασθενειών όπως ο καρκίνος. Ο Korotkov υποστηρίζει πως η τεχνική ενεργειακής απεικόνισης που ανέπτυξε, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση κάθε είδους βιοφυσικής ανισορροπίας και την διάγνωση αυτής σε πραγματικό χρόνο καθώς και για την εξακρίβωση των ψυχικών δυνάμεων ενός ατόμου.
Η τεχνική αυτή, η οποία καταγράφει (ή μετρά) την διεγερμένη ακτινοβολία, ενισχύεται από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και αποτελεί μια πιο προηγμένη εκδοχή της τεχνολογίας που αναπτύχθηκε για την μέτρηση και καταγραφή της αύρας από τον Semyon Kirlian.
Οι παρατηρήσεις του Korotkov επιβεβαιώνουν την άποψη του Kirili ότι, δηλαδή, το διεγερμένο ηλεκτροφωτονικό φως γύρω από τις άκρες των δακτύλων ενός ανθρώπινου όντος περιέχει τη συνεκτική και εμπεριστατωμένη δύναμη ενός ατόμου, τόσο φυσικά όσο και ψυχολογικά.
Στη συνέντευξή του ο Korotkov μιλά για τις επιπτώσεις στο βιοενεργειακό πεδίο από τις τροφές, το νερό ακόμα και τα καλλυντικά και τονίζει τη σημασία της κατανάλωσης καθαρού νερού και οργανικής τροφής, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τις εξαιρετικά αρνητικές επιδράσεις των ανθρώπων των πόλεωνοι οποίοι υπόκεινται σε διαρκή διατροφική και τεχνολογική ρύπανση.
O Korotkov επίσης αναφέρεται σε μετρήσεις του πάνω σε υποθετικά φορτισμένο ενεργειακά περιβάλλον, καθώς και στην επιρροή των ανθρώπων στα βιοενεργειακά πεδία των άλλων, μέσω του ελέγχου του πειράματος του Rupert Sheldrake πάνω στην αίσθηση του ατόμου ότι παρακολουθείται. Το βιοενεργειακό πεδίο του ανθρώπου αλλάζει την στιγμή που κάποιος εξωτερικός παράγοντας στρέφει την προσοχή του σε αυτόν ακόμα και αν αυτή δεν είναι συνειδητά αντιληπτή.
Προειδοποιεί, επίσης, για την χρήση του κινητού τηλεφώνου και την εκτεταμένη ακτινοβολία που εκπέμπει καθώς είναι καρκινογόνα, γεγονός που φαίνεται να επιβεβαιώνουν πολυάριθμες μελέτες.
Η αισιοδοξία του Korotkov για το νέο αυτό πρωτοπόρο επιστημονικό πεδίο είναι εμφανής και δικαιολογημένη, αφού, κυρίως στη Ρωσία, σε ορισμένα σχολεία διδάσκεται η αναγνώριση και η διαχείριση της ενέργειας, όχι ως κάτι ύποπτο αλλά ως μια μεταφυσική μετρήσιμη πραγματικότητα.
Η ιστορία της φωτογραφίας Kirlian
Το 1939 ο Semyon Kirlian ανακάλυψε τυχαία ότι όταν ένα αντικείμενο πάνω σε μια φωτογραφική πλάκα υποβληθεί σε ρεύμα υψηλής συχνότητας, δημιουργείται μια εικόνα στην πλάκα. Η εικόνα μοιάζει με έγχρωμη φωτογραφία Κίρλιαν αποτυπωμάτωνάλω ή εκφόρτιση κορόνα. Αυτή η εικόνα υποτίθεται πως είναι μια υλική αποτύπωση της πνευματικής αύρας ή “ζωτικής δύναμης” που υποτιθέμενα περιβάλλει ολα τα έμβια όντα.
Υποτίθεται λοιπόν πως αυτή η ειδική μέθοδος “φωτογράφισης” είναι μια δίοδος προς τον παραφυσικό κόσμο της αύρας. Βασικά, αυτό που καταγράφεται οφείλεται σε πολύ φυσικά φαινόμενα όπως η πίεση, η ηλεκτρική γείωση, η υγρασία και η θερμοκρασία. Μεταβολές στην υγρασία (που αντικατοπτρίζουν μεταβολές των συναισθημάτων), στην βαρομετρική πίεση και την ηλεκτρική τάση, μεταξύ πολλών άλλων, θα παράξουν διαφορετικές “αύρες”.
Η παραψυχολόγος Thelma Moss έκανε δημοφιλή τη χρήση της φωτογραφίας Κίρλιαν σαν διαγνωστικό ιατρικό εργαλείο, με τα βιβλία της The Body Electric (1979) και The Probability of the Impossible (1983) . Ήταν πεπεισμένη πως η μέθοδος Κίρλιαν ήταν μια ανοιχτή πόρτα προς τη “βιοενέργεια” του αστρικού σώματος. Η Moss πήγε στο πανεπιστήμιο UCLA όταν ήταν στη μέση ηλικία, και απέσπασε ένα διδακτορικό στην ψυχολογία.
Πειραματίστηκε και εκθείασε τις επιδράσεις του LSD και μπαινόβγαινε σε ψυχοθεραπεία για μια ποικιλία ψυχολογικών προβλημάτων. Κατάφερε όμως να υπερνικήσει τα προσωπικά της βάσανα και έγινε καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Νευροψυχιατρικής του UCLA.
Οι έρευνές της εστίαζαν σε παραφυσικά θέματα όπως η άυρα, η αιώρηση και τα φαντάσματα. Ένα από τ’ αγαπημένα της υποκείμενα πειραματισμού στο UCLA ήταν ο Uri Geller, το οποίον και “φωτογράφησε” αρκετές φορές. Ακόμα, έκανε και πολλά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση για να συσκεφθεί τους παραφυσικούς συναδέλφους της . Η Moss πέθανε το 1997 σε ηλικία 78 ετών.
Η Moss έστρωσε το δρόμο σε άλλους παραψυχολόγους για να υποθέσουν ότι η μέθοδος Κίρλιαν ήταν η Στήλη της Ροσέττας της παραψυχολογίας. Θα μπορούσαν πλέον να καταλάβουν πράγματα όπως ο βελονισμός, το τσι, η οργόνη, η τηλεπάθεια κλπ. όπως επίσης και να διαγνώσουν αλλά και να θεραπεύσουν οποιαδήποτε πάθηση.
Για παράδειγμα, η Βιο-Ηλεκτρογραφία ισχυρίζεται ότι είναι μια μέθοδος έρευνας βιολογικών αντικειμένων, βασισμένη στην ερμηνεία της εικόνας της εκφόρτισης κορόνα που προκύπτει από την έκθεση σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο υψηλής συχνότητας και έντασης , η οποία και καταγράφεται ή σε φωτογραφικό χαρτί ή σε μοντέρνα μηχανήματα video. Η κύρια χρήση της είναι αυτή της γρήγορης, φτηνής και σχετικά μη-παρεμβατικής μεθόδου για τη διαγνωστική αξιολόγηση φυσιολογικών και ψυχολογικών καταστάσεων.
Ο αντίλογος και οι σκεπτικιστές
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι οι φωτογραφίες Kirlian δεν είναι ψεύτικες. Φωτογραφίζουν πράγματι κάτι, το ερώτημα όμως βρίσκεται στο τι ακριβώς φωτογραφίζουν. Η πιο πιθανή εξήγηση, που υιοθετείται ακόμα κι από πολλούς που ασχολούνται με την παραψυχολογία, είναι ότι το φαινόμενο αποτελεί κάποιου είδους ‘κορώνα εκκένωσης’.
Η κορώνα αυτή είναι υπεύθυνη μεταξύ άλλων για τον συνήθη φωτισμό, ή για τις σπίθες που βγάζουν τα δάκτυλα όταν κάποιος περπατάει επάνω σε ένα μάλλινο χαλί, ή ακόμα για τις φωτιές του St. Elmo. Ο Νίκολα Τέσλα συνήθιζε να παρουσιάζει τις νέες του ανακαλύψεις σε παρουσιάσεις, στις οποίες το σώμα του έλαμπε και έβγαζε σπίθες από τα δάκτυλά του, χρησιμοποιώντας μία παρόμοια τεχνική.
Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι το φαινόμενο αυτό αποτελεί κάτι εντελώς φυσικό φαινόμενο που προκαλείται από την παρακάτω διαδικασία:
Οι ζωντανοί οργανισμοί… έχουν υγρασία. Όταν ο ηλεκτρισμός διέρχεται από το ζωντανό αντικείμενο, παράγει μια περιοχή ιονισμένου αερίου γύρω του, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει υγρασία πάνω του.
Αυτή η υγρασία μεταφέρεται από το αντικείμενο στην περιοχή γαλακτώματος της φωτογραφικής πλάκας και προκαλεί μια αλλαγή της κατανομής του ηλεκτρικού της φορτίου. Αν το αντικείμενο φωτογραφηθεί στο κενό, όπου δεν υπάρχει ιονισμένο αέριο, δεν εμφανίζεται καμία φωτογραφία Κίρλιαν. Αν η φωτογραφία Κίρλιαν οφειλόταν σε ένα θεμελιώδες παραφυσικό πεδίο ζωτικής ενέργειας, δεν θα έπρεπε να εξαφανίζεται σε ένα απλό κενό (Hines 2003).
Μία ομάδα από φυσικούς και ψυχολόγους στο πανεπιστήμιο του Drexel αφιέρωσαν κάποια χρόνια για να μελετήσουν το φαινόμενο Kirlian και συμπέραναν πως ο σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας στην εικόνα που προκύπτει σε μια τέτοια φωτογράφηση, είναι η ποσότητα υγρασίας που βρίσκεται στο αντικείμενο ή στο δέρμα του μέλους που φωτογραφίζεται.
Είναι εύλογο, ότι διαφόρων ειδών ψυχικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικές ποσότητες υγρασίας, για παράδειγμα στα ακροδάκτυλα. Αυτή είναι και η βάση για τη λειτουργία του ανιχνευτή ψεύδους. Από την άλλη μεριά, οι περιπτώσεις που εμφανίζεται το φαινόμενο του ‘φύλλου φάντασμα’ είναι πολύ σπάνιες η ομάδα του Drexel δεν κατάφερε ποτέ να αναπαράγει το φαινόμενο αυτό, αλλά πρότειναν διάφορες πιθανότητες για την εξήγησή του, που περιλαμβάνουν υπολείμματα που μπορεί να έχουν μείνει στην φωτογραφική πλάκα, την παρουσία συμπτώσεων, ακόμα και την πιθανότητα όλη η ιστορία να είναι μία απάτη σε κάποιες περιπτώσεις.
Παρόλο που η φωτογράφηση Kirlian δεν είναι πλήρως κατανοητή, δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι παραλλαγές στις εικόνες που προκύπτουν από μία τέτοια φωτογράφηση, οφείλονται σε παραψυχικά φαινόμενα. Η ομάδα του Drexel έφτιαξε μια λίστα με 25 παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν μία φωτογράφηση Kirlian, συμπεριλαμβάνοντας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά δέρματος, την πρόσφατη φυσική δραστηριότητα, ακόμα και τη νοητική ένταση.
Όλα αυτά επιδρούν στην ποσότητα της υγρασίας επάνω στο δέρμα. Όσον αφορά τις ιατρικές εφαρμογές της φωτογράφησης Kirlian, συχνά είναι υπερτιμημένες. Οι διαφορές στις φωτογραφίες έχουν πολλές αιτίες, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν οι αιτίες αυτές από την απλή μελέτη μιας φωτογραφίας – πολλές παθολογικές αιτίες δημιουργούν ακριβώς τις ίδιες διακυμάνσεις στις εικόνες Kirlian.
Βέβαια καλό είναι να μην μπαίνουμε στη λογική να απορρίπτουμε ότι δεν κατανοούμε απόλυτα, αλλά να αφήνουμε κάποιους ανοιχτούς ορίζοντες και στο μυστήριο ή στην μη αντιληπτή πραγματικότητα.
Ως άνθρωποι έχουμε αποδεδειγμένα πολύ περιορισμένο πεδίο αντίληψης, με τις 5 αισθήσεις αλλά και με τον εγκέφαλο, αφού εξελικτικά είμαστε πολύ “νέο” είδος σε σχέση με την ηλικία του σύμπαντος.