Πιγκουίνος – 20 πράγματα που δεν ήξερες

Ετυμολογία

Η λέξη πιγκουίνος μπορεί να προέρχεται από: τα Ισπανικά/ Πορτογαλικά και να σημαίνει «παχύς» ή από την Ουαλική λέξη «pen gwyn», που σημαίνει «λευκό κεφάλι» ή από την Λατινική λέξη «pinguis» που σημαίνει «παχύς» ή από την παράφραση της λέξης ‘pin-wing’ (pinioned wings) που σημαίνει δεμένα φτερά.

Εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα και χαρακτήριζε ένα θαλάσσιο πτηνό του βορρά που ζούσε στον νότιο μέρος του Καναδά και εξαφανίστηκε.

Εξερευνητές που ταξίδευαν στο Νότιο Ημισφαίριο είδαν κάποια ασπρόμαυρα πουλιά τα οποία έμοιαζαν με τα θαλάσσια αυτά πτηνά και τους έδωσαν την ίδια ονομασία παρόλο που τα δύο είδη δεν έμοιαζαν μεταξύ τους.

Γενικές πληροφορίες

O πιγκουίνος, (τάξη Sphenisciformes), έχει 18–21 είδη, δεν πετάνε και ζουν μόνο στο νότιο ημισφαίριο. Η πλειονότητα των ειδών δεν ζει στην Ανταρκτική αλλά μεταξύ των γεωγραφικών πλατών 45° και 60° Ν, και αναπαράγονται στα τοπικά νησιά. Μερικοί πιγκουίνοι κατοικούν σε εύκρατες περιοχές και μόνο ένας, ο πιγκουίνος των Γκαλαπάγκος (Spheniscus mendiculus), ζει στον Ισημερινό.

Έχουν άσπρο και μαύρο χρώμα και αστείο περπάτημα με μικρά βηματάκια, όμως αντίθετα με τα περισσότερα πουλιά δεν μπορούν να πετάξουν.

Περνάνε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους (περίπου 75%) κάτω από το νερό ψάχνοντας για τροφή μέσα στα παγωμένα νερά των ωκεανών. Όταν μπαίνουν στο νερό χτυπάνε τα φτερά τους και μοιάζουν σαν να πετάνε…

Περνάνε πολύ από τον χρόνο τους προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Παρόλο που ζουν στους πάγους η μέση θερμοκρασία τους είναι ίδια με του ανθρώπινου σώματος. Έτσι πρέπει να βρουν τρόπους να μείνουν ζωντανοί στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες στις οποίες ζουν.

Φαίνονται κάπως “έξω από τα νερά τους” κυριολεκτικά, όταν βρίσκονται στη στεριά, με το εντυπωσιακό μαύρο “μπουφάν” και το αδέξιο βάδισμά τους. Αν όμως, παρατηρήσετε την ομορφιά που βγάζουν όσο βρίσκονται στο νερό, θα καταλάβετε ότι εκεί είναι το φυσικό περιβάλλον στο οποίο ανήκουν και ότι είναι καλά προσαρμοσμένοι για την ζωή στον ωκεανό.

Οι πιγκουίνοι είναι πολύ κοινωνικοί καθώς κολυμπούν και τρέφονται σε ομάδες.

Οι πιγκουίνοι δείχνουν να μη φοβούνται τους ανθρώπους, και πλησιάζουν τις ομάδες των εξερευνητών χωρίς δισταγμό.

Πληθυσμός

Οι συνολικοί πληθυσμοί ορισμένων ειδών, όπως ο αυτοκρατορικός, υπολογίζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά τα περισσότερα είδη μικρότερων πιγκουίνων σίγουρα ανέρχονται σε εκατομμύρια.

Οι τεράστιες αποικίες αναπαραγωγής νησιών, μερικές γεμάτες με εκατοντάδες χιλιάδες ζεύγη πιγκοίνων που αναπαράγονται, αντιπροσωπεύουν έναν μεγάλο δυνητικό πόρο τροφής, αλλά η οικονομική σημασία των πιγκουίνων είναι αμελητέα. Οι φαλαινοθήρες και οι κυνηγοί φώκιας του 19ου αιώνα επισκέφτηκαν μερικές αποικίες για κρέας και αυγά και μια βιομηχανία ελαίου των πιγκουίνων αφάνισε κάποτε μεγάλο αριθμό από τα πουλιά. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ωστόσο, αυτή η εκμετάλλευση δεν ήταν πλέον κερδοφόρα και οι περισσότερες αποικίες έμειναν μόνες ή ενεργά προστατευμένες.

Ορισμένα είδη πλέον αυξάνονται σε αριθμό, προφανώς ως αποτέλεσμα του αποδεκατισμού των φαλαινών της Ανταρκτικής στα μέσα του 20ού αιώνα, οι οποίες ανταγωνίζονται τους πιγκουίνους για τα κριλ (λεπτά καρκινοειδή) με τα οποία τρέφονται και οι δύο. Οι πληθυσμοί των πιγκουίνων, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις αλλαγές του κλίματος και της θερμοκρασίας των ωκεανών, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι πιγκουίνοι είναι επίσης πολύ ευαίσθητοι στην εξάντληση των τοπικών πληθυσμών ψαριών από τον άνθρωπο.

Ας δούμε μερικά γεγονότα σχετικά με αυτά τα χαρισματικά θαλασσοπούλια.

1. Πόσα είδη υπάρχουν και που ζουν

Ο αριθμός των ειδών των πιγκουίνων έχει αποτελέσει θέμα διαφωνίας. Ο αριθμός των καταγεγραμμένων ειδών κυμαίνεται από 6 έως 20 σήμερα σύμφωνα με διαφορετικές ομαδοποιήσεις.

Όλα τα είδη ζουν στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη καθώς εκεί δεν υπάρχουν λύκοι ή πολικές αρκούδες να τους απειλούν. Αντίθετα με τη διαδεδομένη πεποίθηση δε ζουν όλα τα είδη σε παγωμένα κλίματα όπως η Ανταρκτική. Στην πραγματικότητα μόνο μερικά είδη πιγκουίνων ζουν σε τόσο νότια γεωγραφικά πλάτη. Τρία είδη ζουν στους τροπικούς, ένα ζει στα Νησιά Γκαλαπάγκος και καμιά φορά θα ανέβει και βόρεια του Ισημερινού προκειμένου να βρει τροφή.

Το είδος που ζει νοτιότερα από τα άλλα είναι οι Galapagos Πιγκουίνοι (Spheniscus mendiculus), οι οποίοι περιστασιακά βουτάνε στα νερά του βόρεια του Ισημερινού.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ (ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΣ) ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

Είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος, ο ενήλικος φθάνει περίπου στα 1,1 μέτρα ύψος και ζυγίζει 35 κιλά η περισσότερο.

Το 2002, μια ομάδα Αργεντίνων επιστημόνων εντόπισε στις ακτές της Ανταρκτικής Χερσονήσου ένα υποείδος του Αυτοκρατορικού Πιγκουίνου που φτάνει σε ύψος τα 1,6 μέτρα.

ΜΙΚΡΟΣ ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

Είναι ο μικρότερος σε μέγεθος, ο οποίος φθάνει γύρω στα 40 cm ύψος και ζυγίζει 1 κιλό.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΤΗΣ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

Είναι το σπανιότερο είδος και είναι και το αρχαιότερο από όλα τα ζώντα είδη. Τα ενήλικα φθάνουν τα 65 cm ύψος ζυγίζουν γύρω στα 5-6 κιλά.

ΜΑΚΑΡΟΝΙ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

Πήρε το όνομά του από το περίεργο τρίχωμα που έχει πάνω από τα μάτια και θυμίζει ένα χτένισμα που είχε αυτό το όνομα.

ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΙΑΣ

ΠΑΠΟΥΑ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

ΕΥΔΥΠΤΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΚΟΜΟΣ

ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΓΓΕΛΑΝΟΥ

ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ ΤΩΝ ΓΚΑΛΑΜΠΑΓΚΟΣ

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ

και άλλα πιο σπάνια είδη

2. Μπορούν να πετάξουν;

Ενώ δεν μπορούν να πετάξουν με τα πτερύγιά τους, αρκετά από τα είδη συνηθίζουν να κάνουν μία μικρή πτήση όταν πηδούν από το νερό, πάνω στον πάγο. Οι πιγκουίνοι το κάνουν αυτό για να πάρουν μια ανάσα πριν ξαναβουτήξουν στο νερό και συνεχίσουν το ψάρεμα. Επίσης, κάνουν αλματάκια για να βγουν από το νερό πάλι στη στεριά σε περίπτωση που υπάρχουν βράχοι ή μικροί λόφοι από πάγο.

Λίγο πριν την πτήση αυτή, απελευθερώνουν φυσαλίδες αέρα από τα φτερά τους. Αυτό περιορίζει την τριβή που ασκείται στο σώμα τους, με αποτέλεσμα να τους επιτρέπει να διπλασιάσουν ή να τριπλασιάσουν την ταχύτητα που έχουν αποκτήσει καθώς κολυμπούν και να μεταβούν με αυτόν τον τρόπο στον αέρα.

3. Πόσο γρήγορα κολυμπούν;

Οι περισσότεροι πιγκουίνοι κολυμπούν υποβρύχια με ταχύτητα περίπου 6,5-11 Km την ώρα, αλλά το πιο γρήγορο είδος, οι πιγκουίνοι Gentoo (Pygoscelis papua), μπορούν να φτάσουν σε ταχύτητες πάνω από 35 χιλιόμετρα την ώρα!

4. Γιατί μοιάζει να φοράνε σμόκιν;

Οι πιγκουίνοι φυσικά και δεν “φορούν σμόκιν” για να εντυπωσιάσουν με την εμφάνισή τους! Ουσιαστικά, το σμόκιν είναι αυτό που τους βοηθάει να καμουφλάρονται κατά τη διάρκεια που κολυμπάνε. Κοιτάζοντάς τους από πάνω, οι μαύρες τους πλάτες συνδυάζονται με το σκούρο χρώμα των νερών των ωκεανών. Αντίθετα, κοιτάζοντάς τους από κάτω, οι λευκές κοιλιές τους ταιριάζουν με την επιφάνεια που φωτίζεται από τον ήλιο. Με αυτόν τον τρόπο, το σμόκιν τους βοηθάει να αποφεύγουν αρπακτικά ζώα και να κυνηγούν ψάρια απαρατήρητοι.

5. Πότε εμφανίστηκαν οι πιγκουίνοι στη γη;

Το αρχαιότερο απολίθωμα πιγκουίνου βρέθηκε σε βράχο της Ανταρκτικής, ο οποίος χρονολογείται στα 61,6 εκατομμύρια έτη,  περίπου 4-5 εκατομμύρια χρόνια μετά τη μαζική εξαφάνιση των ειδών, που σκότωσε τους δεινόσαυρους. Μερικά απολιθώματα πιγκουίνων είναι πολύ μεγαλύτερα από κάθε ζωντανό πιγκουίνο σήμερα, φτάνοντας μέχρι και τα 1.37 μέτρα σε ύψος !!

6. Οι πιγκουίνοι έχουν δόντια;

Όπως και άλλα πτηνά, οι πιγκουίνοΙ δεν έχουν δόντια. Αντί για δόντια, έχουν σαρκώδη αγκάθια, τα οποία βρίσκονται στο εσωτερικό των στομάτων τους και τους βοηθούν, να καθοδηγούν τα διάφορα γεύματα  προς το λαιμό τους.

7. Τι τρώνε οι πιγκουίνοι;

Οι πιγκουίνοι είναι σαρκοφάγα ζώα. Τρέφονται με ψάρια, καλαμάρια, καβούρια σουπιές και ένα είδος γαρίδας που ονομάζεται «κριλ» που πιάνουν, καθώς κολυμπούν.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ένας δραστήριος, μεσαίου μεγέθους πιγκουίνος, θα φάει περίπου 2 κιλά θαλασσινών ημερησίως, αλλά το χειμώνα θα φάει μόνο το 1/3 από αυτό.

Χάρη επίσης στην καταπληκτική τους όραση κάτω από το νερό είναι σε θέση να εντοπίζουν την τροφή τους και να ξεφεύγουν εύκολα από τους κινδύνους που τους απειλούν. 

Αν προσέξουμε το ράμφος τους θα δούμε ότι στην άκρη του έχει κάτι σαν αγκίστρι που διευκολύνει το να πιάνουν την τροφή τους. Επίσης, έχουν σκληρές τρίχες στη γλώσσα τους που είναι τοποθετημένες ανάποδα και τους βοηθάνε στο να μην γλιστράνε από το στόμα τους τα θαλασσινά.

8.  Πίνουν θαλασσινό ή γλυκό νερό;

Τρώγοντας τόσα πολλά θαλασσινά είδη, παράλληλα πίνουν πολύ θαλασσινό νερό. Παρ’ όλα αυτά έχουν τον κατάλληλο τρόπο ώστε να το αποβάλλουν από τον οργανισμό τους. Ο υπερκόγχιος αδένας, ο οποίος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τα μάτια τους, φιλτράρει το αλάτι από το αίμα, το οποίο στη συνέχεια αποβάλλεται από το ράμφος τους ή με το φτέρνισμα! Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι καταναλώνουν θαλασσινό νερό για να ξεδιψάσουν. Πίνουν νερό από διάφορες λίμνες ή ρυάκια και τρώνε χιόνι για να ενυδατωθούν.

9. Πως κολυμπάνε τόσο γρήγορα;

Οι πιγκουίνοι μοιάζουν στο σχήμα με τορπίλη. Είναι έτσι φτιαγμένοι, ώστε να μπορούν να κολυμπάνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μάλιστα η ταχύτητά τους φτάνει τα 15 μίλια την ώρα.

Ένας άλλος προσαρμοστικός αδένας, ο αδένας λαδιού, παράγει λάδι στεγανοποίησης. Οι πιγκουίνοι εξαπλώνουν το λάδι αυτό σε όλα τα φτερά τους για να μονώσει το σώμα τους και να μειώσει την τριβή καθώς κολυμπούν. Επίσης τους βοηθάει να μένουν «αδιάβροχοι» και «αντιανεμικοί».

Ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος μπορεί να καταδυθεί μέχρι και 500 μέτρα από την επιφάνεια και να παραμείνει κάτω από το νερό επί περίπου 27 λεπτά. 

10. Κάθε πότε αλλάζουν φτερά

Μια φορά το χρόνο, οι πιγκουίνοι βιώνουν μία καταστροφική πτερόρροια (έτσι είναι η επίσημη ορολογία). Τα περισσότερα πουλιά αλλάζουν φτερά  σταδιακά όλο το χρόνο χάνοντας λίγα κάθε φορά. Ο πιγκουίνος, από την άλλη, τα χάνει όλα το με τη μία. Δεν μπορούν να κολυμπήσουν και να ψαρέψουν χωρίς φτερά, έτσι φροντίζουν ώστε να έχουν ήδη παχύνει για να αντέξουν και να επιβιώσουν τις 2-3 εβδομάδες, που διαρκεί η αντικατάσταση των φτερών τους.

11. Πως ακούνε;

Παρόλο που τα αυτιά των πιγκουίνων δεν είναι ορατά, διαθέτουν εξαιρετική ακοή την οποία χρησιμοποιούν για να εντοπίζουν ο ένας τον άλλον μέσα στο πλήθος. Αναγνωρίζουν το ταίρι τους χάρη στο ιδιαίτερο κάλεσμά του. 

12. Μπορούν να αναπνέουν κάτω από το νερό;

Οι πιγκουίνοι δεν μπορούν να αναπνεύσουν κάτω από το νερό αν και είναι σε θέση να κρατήσουν την αναπνοή τους για πολλή ώρα.

13. Πως παραμένουν ζεστοί;

Όπως και οι φάλαινες έτσι και οι πιγκουίνοι κάτω από το δέρμα τους έχουν ένα πολύ παχύ στρώμα λίπους. Πάνω από αυτό το στρώμα έχουν ένα στρώμα από χνουδωτά φτερά και από πάνω έχουν άλλο ένα στρώμα φτερών, που βοηθάει να σφραγίζεται μέσα στο σώμα τους η ζέστη.

Τα φτερά τους παγιδεύουν ένα στρώμα θερμού αέρα γύρω από το δέρμα τους το οποίο λειτουργεί σαν μόνωση. Παράγουν επίσης θερμότητα καθώς κολυμπούν. 

Τα φτερά είναι πολύ σημαντικά για τους πιγκουίνους που ζουν στην Ανταρκτική κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Οι λεγόμενοι ‘’Αυτοκρατορικοί’’ πιγκουίνοι (Aptenodytes forsteri) έχουν την υψηλότερη πυκνότητα φτερών από κάθε άλλο πτηνό, με 100 φτερά ανά τετραγωνική ίντσα. Στην πραγματικότητα, τα επιφανειακά φτερά μπορούν να πάρουν ψυχρότερη θερμοκρασία από τον περιβάλλοντα αέρα, βοηθώντας έτσι το σώμα των πιγκουίνων να παραμείνει ζεστό.

Μια συνήθης τακτική που χρησιμοποιούν επίσης είναι να συγκεντρώνονται πολλοί μαζί και φτιάχνουν μεγάλες ομάδες (μπορεί και 5000 πιγκουίνοι), όπου στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο και με αυτόν τον τρόπο κρατιούνται ζεστοί.

14. Πως αναπαράγονται;

Την εποχή του ζευγαρώματος οι πιγκουίνοι κατευθύνονται σε ειδικές περιοχές κοντά στις ακτές. Εκεί οι πιγκουίνοι ζευγαρώνουν, φτιάχνουν φωλιές και μεγαλώνουν τα μικρά τους.

Όταν οι πιγκουίνοι είναι έτοιμοι να ζευγαρώσουν το αρσενικό στέκεται με ίσια την πλάτη και τα φτερά του τεντωμένα. Βγάζει ένα δυνατό κάλεσμα και περπατάει καμαρωτά για να προσελκύσει το θηλυκό.

Tη φλερτάρει φέρνοντάς της πέτρες, ενώ η θηλυκιά αξιολογεί τη συμπεριφορά του και αν την εγκρίνει, μένουν μαζί για πάντα. Αρσενικοί και θηλυκοί πιγκουίνοι μοιράζονται τη φροντίδα των παιδιών τους.

Χάρη στην οξύτατη ακοή τους και το μοναδικό κάλεσμα τους, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν το ταίρι τους μέσα από χιλιάδες πουλιά. 

Όταν οι πιγκουίνοι βρουν το ταίρι τους, δένονται μεταξύ τους ακουμπώντας το λαιμό ο ένας του άλλου και χτυπώντας τα πτερύγια ο ένας στην πλάτη του άλλου. Επίσης, τραγουδάνε στο ταίρι τους έτσι ώστε να μάθουν να αναγνωρίζουν τις φωνές ο ένας του άλλου.

Αξιοσημείωτο είναι ότι όταν οι μητέρες χάσουν έναν νεοσσό μερικές φορές προσπαθούν να κλέψουν από μια άλλη, συχνά χωρίς επιτυχία αφού τα υπόλοιπα θηλυκά που βρίσκονται εκεί κοντά βοηθούν την αμυνόμενη μητέρα να υπερασπίσει τα μικρά της.

Οι περισσότεροι πιγκουίνοι είναι απόλυτα πιστοί στο ταίρι τους και συχνά επιστρέφουν στο ίδιο ταίρι κάθε χρόνο. Ερευνητές από την Αργεντινή ανακάλυψαν ότι οι πιγκούινοι του Μαγγελάνου παρέμεναν πιστοί στο ταίρι τους επί 16 χρόνια ακόμη κι όταν είχαν περάσει αρκετό χρόνο χωριστά. 

Όλα τα είδη πιγκουίνων αναπαράγονται σε μεγάλες αποικίες και κυμαίνονται από 200 έως εκατοντάδες χιλιάδες πουλιά. Όσο μεγαλύτερη είναι η αποικία, τόσο καλύτερη προστασία έχουν από διάφορους κινδύνους. Ωστόσο, ο περιορισμένος χώρος διαβίωσης και ο όγκος των περιττωμάτων τους έχει ως αποτέλεσμα να λερώνουν τον πάγο.  Η θετική πλευρά σε όλο αυτό είναι ότι οι επιστήμονες μπορούν να εντοπίσουν αποικίες πιγκουίνων από το διάστημα κοιτάζοντας μόνο τα σκούρα τμήματα των πάγων!

Η μεγαλύτερη αποικία πιγκουίνων στον κόσμο βρίσκεται στις Νότιες Νήσους Σάντουιτς με πληθυσμό περίπου 2 εκατομμύρια. 

15. Πως φτιάχνουν τις φωλιές τους

Παρόλο που οι πιγκουίνοι περνούν περίπου το 75 τοις εκατό της ζωής τους στη θάλασσα, ζευγαρώνουν, κάνουν φωλιές και γεννούν είτε στη στεριά είτε στον πάγο της θάλασσας. 

Οι πιγκουίνοι δε ζουν σε περιοχές με πολλά υλικά για να φτιάχνουν τις φωλιές τους. Οπότε πρέπει να μπορέσουν να τα καταφέρουν με ό,τι βρίσκουν εύκαιρο.

Κάποια είδη πιγκουίνων χτίζουν τις φωλιές τους σε βραχώδεις περιοχές. Για να φτάσουν εκεί πηδάνε από βράχο σε βράχο με τα πόδια ενωμένα. Άλλα είδη πιγκουίνων χτίζουν τις φωλιές τους υπόγεια και μάλιστα φτιάχνουν ολόκληρες «πόλεις» που θυμίζουν μυρμηγκοφωλιές.

Άλλα είδη, χτίζουν τις φωλιές τους με πέτρες και μάλιστα η τέλεια πέτρα είναι πολύ σημαντική γι αυτούς τους πιγκουίνους. Για το λόγο αυτό πολλές φορές μαλώνουν μεταξύ τους για μια πέτρα ή κλέβουν ο ένας την πέτρα του άλλου.

16. Πως φροντίζουν τα μικρά τους

Κάθε πιγκουίνος γεννάει 1 το πολύ 2 αβγά τη φορά.

Αφού γεννήσουν το αυγό τους, ο θηλυκός αυτοκρατορικός πιγκουίνος το σπρώχνει πάνω στα πόδια του με την άκρη της ουράς του για να μην έρχεται σε άμεση επαφή με τον πάγο. 

Οι πιγκουίνοι δεν ακολουθούν τους παραδοσιακούς ρόλους θηλυκών-αρσενικών. Το αρσενικό επωάζει τα αβγά ενώ το θηλυκό φεύγει για να τραφεί. Μόλις το αβγό σκάσει και βγει το μικρό, ο αρσενικός το ταίζει με γάλα που παράγει από τον οισοφάγο του”. 

Όταν το θηλυκό γυρίσει από την αναζήτηση τροφής (που μπορεί να διαρκέσει έως και 2 εβδομάδες), είναι η σειρά του αρσενικού να αναζητήσει τροφή και μένει το θηλυκό να προσέχει τη φωλιά και το αβγό.

Με το που βγαίνει από το αβγό το πιγκουινάκι αρχίζει αμέσως και φωνάζει έτσι ώστε οι γονείς του να μάθουν τη φωνή του και να την αναγνωρίζουν.

Όταν το πιγκουινάκι δυναμώσει αρκετά και οι δυο γονείς φεύγουν ταυτόχρονα για να βρουν τροφή στον ωκεανό. Τα πιγκουινάκια τα αφήνουν μόνα τους σε ομάδες. Όταν γυρίζουν οι γονείς με το φαγητό αναγνωρίζουν ποιο είναι το παιδί τους από τη φωνή και το ταΐζουν.

17. Ποιοι είναι οι φυσικοί εχθροί τους;

Οι πιγκουίνοι αποτελούν τροφή για διάφορα θαλάσσια θηλαστικά και ειδικά για κάποια είδη φαλαινών, οι οποίες κρύβονται κάτω από κομμάτια πάγου και περιμένουν τους πιγκουίνους να εμφανιστούν για να τους επιτεθούν.

Για να προστατευτούν οι πιγκουίνοι έχουν το άσπρο χρώμα στην κοιλιά τους το οποίο γίνεται ένα με το χιόνι και κάνει δύσκολο για κάποιον να δει τον πιγκουίνο.

Οι πιγκουίνοι αποτελούν τροφή και για κάποια πουλιά όπως για τον αυστραλιανό θαλάσσιο αετό. Η μαύρη πλάτη των πιγκουίνων όμως γίνεται ένα με τα σκούρα νερά του ωκεανού και δυσκολεύει πολύ κάποιον να δει από πάνω τον πιγκουίνο.

Επίσης, οι πιγκουίνοι έχουν και επίγειους εχθρούς όπως: κουνάβια, γάτες, φίδια, αλεπούδες και αρουραίους.

18. Πως επηρεάζει η κλιματική αλλαγή τους πιγκουίνους

Η κλιματική αλλαγή πιθανόν θα επηρεάσει με διαφορετικό τρόπο τα είδη των πιγκουίνων, αλλά το κύριο πρόβλημα στην Ανταρκτική φαίνεται ότι είναι η απώλεια του κριλ (είδος μικρής γαρίδας), μια πρωταρχική πηγή τροφής. Σε ορισμένες περιοχές, όπου ο πάγος έχει λιώσει, η πυκνότητα του κριλ έχει μειωθεί κατά 80% από το 1970, βλάπτοντας έμμεσα τους πληθυσμούς των πιγκουίνων. Ωστόσο, ορισμένες αποικίες, όπως είναι οι πιγκουίνοι Adelie (Pygoscelis adeliae), έχουν αυξηθεί καθώς το λιώσιμο των πάγων εμφανίζει όλο και περισσότερες βραχώδεις περιοχές, κατάλληλες για κατοίκηση.

19. Ποια είδη διατρέχουν κίνδυνο

Από τα 17 είδη πιγκουίνων, αυτό που απειλείται περισσότερο είναι το είδος του κίτρινο-μάτη (Megadyptes antipodes) της Νέας Ζηλανδίας. Μόνο περίπου 4.000 πιγκουίνοι αυτού του είδους επιβιώνουν ελεύθεροι σήμερα. Υπάρχουν, όμως, και άλλα είδη που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, όπως είναι το είδος με την υψωμένη κορωνίδα (Eudyptes sclateri) της Νέας Ζηλανδίας, το οποίο έχει χάσει περίπου το 70% του πληθυσμού του κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, και το είδος Galapagos penguin, το οποίο έχει χάσει περισσότερο από το 50% του πληθυσμού του από το 1970.

20. Πως διασκεδάζουν

Εκτός από το να προσπαθούν να παραμείνουν ζεστοί, να μεγαλώσουν τα μικρά τους να βρουν φαγητό και να αποφύγουν τους κινδύνους, οι πιγκουίνοι περνάνε και πολύ καλά και η ζωή τους έχει πλάκα! Μάλιστα πολλά από τα παιχνίδια τους μοιάζουν με αυτά των ανθρώπων.

Γλιστράνε στο χιόνι! Οι πιγκουίνοι ξαπλώνουν στο χιόνι με την κοιλιά και γλιστράνε σαν να κάνουν έλκηθρο! Αυτό πέρα από παιχνίδι τους βοηθάει να κινούνται πολύ γρήγορα.

Ένα άλλο παιχνίδι που παίζουν είναι να κάνουν σερφινγκ στον ωκεανό!

Πάρτε μια μικρή γεύση από το υπέροχο αυτό ζώο στο παρακάτω βίντεο. Για καλύτερη παρακολούθηση βάλτε το βίντεο στη μέγιστη ποιότητα και σε πλήρη οθόνη.