Τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι ένα αρχιπέλαγος, το οποίο εκτείνεται και στις δύο πλευρές του Ισημερινού στον ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό. Τα νησιά βρίσκονται 926 χιλιόμετρα δυτικά της Δημοκρατίας του Ισημερινού, χώρα στη βορειοδυτική Νότια Αμερική, στην οποία και ανήκουν πολιτικά.
Αποτελούνται από 18 κύρια ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, άλλα 6 μικρότερα νησιά και 107 βράχους και νησάκια. Μόνο 5 από τα νησιά κατοικούνται: Baltra, Floreana, Isabela, San Cristobal και Santa Cruz. Το πρώτο νησί θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως και 10 εκατομμύρια έτη πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας. Τα νεότερα νησιά, Isabela και Fernandina, διαμορφώνονται ακόμα, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης τον Απρίλιο του 2009.
Η περιοχή που καλύπτουν τα νησιά Γκαλαπάγκος, μαζί με τα νερά που τα περιβάλλουν, σχηματίζουν μια επαρχία του Ισημερινού, ένα εθνικό πάρκο και ένα τεράστιας σημασίας βιολογικό θαλάσσιο καταφύγιο. Η κύρια γλώσσα στα νησιά είναι τα ισπανικά, ενώ έχουν πληθυσμό λίγο παραπάνω από 25.000 κατοίκους. Επίσης, είναι φημισμένα για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους.
Ο τουρισμός στα νησιά αυτά ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960, επιβάλλοντας πολλούς περιορισμούς στον ανθρώπινο πληθυσμό που ζούσε ήδη εκεί. Ωστόσο, οι ευκαιρίες στους κλάδους του τουρισμού, της αλιείας και της γεωργίας προσέλκυσε πλήθος φτωχών ψαράδων και αγροτών από την ενδοχώρα του Ισημερινού.
Σύντομα, αρκετές ταξιδιωτικές εταιρείες άρχισαν να δραστηριοποιούν πλοία και σκάφη αναψυχής για την ξενάγηση των επισκεπτών. Χερσαία ξενοδοχεία και πολλά εστιατόρια άνοιξαν σε κατοικημένα νησιά, με την εύκολη πρόσβαση και τις χαμηλές τιμές σε αυτά να αποτελούν ελκυστική εναλλακτική δυνατότητα ταξιδιού.
Οι περιηγήσεις με κρουαζιέρα είναι ο καλύτερος τρόπος για να δείτε όλη την άγρια ζωή των νησιών. Ο τουρισμός έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια λόγω του καλού κλίματος της περιοχής και αυτής της ηρεμίας και της ξεγνοιασιάς που βιώνει ο κάθε επισκέπτης. Γι’ αυτούς τους λόγους τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι δημοφιλής προορισμός και για αρκετά νιόπαντρα ζευγάρια.
Παρακάτω θα δείτε πλάνα από μια Κρουαζιέρα στο Αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος – γνωστό για τα ενδημικά του είδη, και για την ιστορική έρευνα του Κάρολου Δαρβίνου.
Το 1957, η UNESCO σε συνεργασία με την κυβέρνηση αποφάσισαν τη δημιουργία ερευνητικού σταθμού. Το 1959, παράλληλα με την επέτειο των 100 χρόνων από τη δημοσίευση της Καταγωγής των Ειδών του Δαρβίνου, η κυβέρνηση του Ισημερινoύ ανακήρυξε το 97,5% του εδάφους ως εθνικό πάρκο, εκτός από τις περιοχές που ήταν ήδη κατοικημένες.
Τα νησιά Γκαλαπάγκος ήταν μεταξύ των πρώτων τοποθεσιών που προστέθηκαν στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς το 1978. Η ανθρώπινη παρουσία περιορίζεται σε μικρό αριθμό σημείων και τα τοπικά είδη αγνοούν σχεδόν εντελώς τους ανθρώπους που πλησιάζουν.
Στα νησιά Γκαλαπάγκος, μπορείτε να συναντήσετε: τη γιγάντια χερσαία χελώνα Ιγουάνα, τη χελώνα των Γκαλαπάγκος που έδωσε το όνομά της στα νησιά, τη γαλαζοπόδαρη Σούλα, την πράσινη χελώνα των Γκαλαπάγκος που είναι πιθανά ένα υποείδος της πράσινης χελώνας του Ειρηνικού, 13 ενδημικά είδη σπίζας αποκαλούμενα σπίζες του Δαρβίνου, την Σπίζα-Δρυοκολάπτης, το πιγκουΐνο των Γκαλαπάγκος, τον Κορμοράνος του Χάρρις, το Γεράκι των Γκαλαπάγκος και τέλος τα Θαλάσσια Λιοντάρια.
Οι περιοχές με τη σειρά εμφάνισης στο βίντεο: Moreno Point (Punta Moreno) – Isabela, Κόλπος Urbina – Isabela, Espinoza Point (Punta Espinosa) – Φερνάντινα, Τάγος Κόουβ και Λίμνη Δαρβίνου – Isabela, Port Egas Σαντιάγκο, Παραλία Espumilla – Σαντιάγο, Δάφνη, Μπαρτλόλομε και η παραλία στο Σαντιάγκο απέναντι από τον κόλπο από το Bartolome, το Kicker Rock (Leon Dormido) και το παραθαλάσσιο θέρετρο στο San Cristobal.
Διαβάστε ακόμα: Τα νησιά του Νοτίου Ειρηνικού όπως δεν τα έχετε ξαναδεί!