Στις 17 Μαρτίου του 2012, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος το εξής άρθρο:
Άφωνη έμεινε δασκάλα σε Δημοτικό Σχολείο κοινότητας των Κοκκινοχωρίων, όταν ανακάλυψε τυχαία το ‘’μυστικό’’ του οκτάχρονου μαθητή πριν λίγες μέρες. Μέχρι εκείνη τη μέρα, το υπέροχο μυστικό μοιραζόταν ο οκτάχρονος με συνομήλικο συμμαθητή και φίλο του.
Ο φίλος του οκτάχρονου, μας ανέφερε η δασκάλα του με την παράκληση να τηρηθεί απόλυτη εχεμύθεια, είχε πατέρα άνεργο και φαίνεται ότι μια μέρα είπε στο φίλο του πως σε λίγες μέρες -του είπε η μάμα του- δεν θα είχε υλικά να του φτιάχνει σάντουιτς για το σχολείο και ήταν στεναχωρημένη…
Ο οκτάχρονος, όπως είπε στη δασκάλα του, χωρίς να πει στη μητέρα του το γιατί, της ζήτησε να του μοιράζει το σάντουιτς στη μέση, για να… μπορεί να το τρώει πιο εύκολα.
Στην πραγματικότητα, όμως, εδώ και βδομάδες, κάθε μέρα ο οκτάχρονος έδινε το μισό σάντουιτς στο φίλο του. Κάθονταν στο παγκάκι στην πίσω μεριά του σχολικού γηπέδου το διάλειμμα, μοίραζαν το σάντουιτς και έτρωγαν μαζί!
Μια μέρα η δασκάλα τους το πρόσεξε και τις επόμενες δυο μέρες τα παρακολούθησε. Την τρίτη μέρα δεν κρατήθηκε. Τους πλησίασε και απλά τους έσφιξε στην αγκαλιά της. Η δασκάλα κράτησε το μυστικό των δύο οκτάχρονων και, όπως μας είπε, νιώθει μεγάλη χαρά που έχει στην τάξη της τέτοιους μαθητές.
Ο οκτάχρονος με προφανή πρόθεση να προστατεύσει το φίλο του από τον πιθανό κοινωνικό χλευασμό και στιγματισμό, προτίμησε να μην γνωστοποιήσει σε κανένα τη βοήθεια που του παρείχε, πράξη εξωπραγματική για τα δεδομένα την ηλικίας του.
Η ιστορία αυτή γεμάτη συμπόνια, κατανόηση και σπάνια ευαισθησία που και μόνο στην ανάγνωσή της παραπέμπει τον αναγνώστη σε ανθρώπινες αξίες ουσιαστικές και πολλές φορές ξεχασμένες στην σύγχρονη κοινωνία.
Ας ελπίσουμε η πράξη του μικρού να αποτελέσει ένα ισχυρό παράδειγμα για όλους μας
