Σήμερα ο παγκόσμιος πληθυσμός φτάνει τα 7,6 δισεκατομμύρια και αυξάνεται με τέτοιους ρυθμούς που υπολογίζεται να φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050.
Αυτό δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα όπως πώς θα τραφούν 10 δισ. ανθρώποι χωρίς η κάλυψη των αναγκών να σημάνει τη μη αναστρέψιμη καταστροφή του πλανήτη;
Μπορεί η Γη να θρέψει 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους;
Η απάντηση στο ερώτημα ενδεχομένως να μην κρύβεται στην αντιμετώπιση ή την αγωνία του υπερπληθυσμού. Αλλά στην τρομακτική υπερκατανάλωση και στην αδιαφορία των οικονομικά ισχυρότερων χωρών.
Τα ΜΜΕ έχουν από χρόνια εξαπολύσει έναν συνεχή καταιγισμό προπαγάνδας ότι:
- Οι άνθρωποι είμαστε πάρα πολλοί
- Λόγω του υπερπληθυσμού καταστρέφονται οι πόροι της γης
- Τα τρόφιμα ακριβαίνουν επειδή υπάρχει μεγάλη ζήτηση
- Απαιτούνται νέες τεχνολογίες παραγωγής, οπότε φυσικά θα πρέπει να αναλάβουν η «Μονσάντο και λοιποί συγγενείς» να μας σώσουν.
Τίποτα δεν μπορεί να βρίσκεται πιο μακρυά από την αλήθεια
Λίγα μαθηματικά θα σας πείσουν:
Ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο είναι 1000 επί 1000 μέτρα δηλαδή 1.000.000 τετραγωνικά μέτρα.
Ας υποθέσουμε ότι αυτήν την στιγμή υπάρχουν 8 δις άνθρωποι. Αν τους συγκεντρώναμε όλους μαζί, υπολογίζοντας ένα τετραγωνικό μέτρο στον καθένα, τότε θα χρειαζόμασταν μία επιφάνεια από 8000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Οπότε μπορούμε να χωρέσουμε όλοι στην Κρήτη και θα έμενε χώρος για επιπλέον 303 εκατομμύρια ανθρώπους, αφού η Κρήτη έχει επιφάνεια 8.303 τετραγωνικά χιλιόμετρα! Δείτε στον παγκόσμιο χάρτη το μέγεθος της Κρήτης και θα καταλάβετε.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι χτίζουμε για όλους τους ανθρώπους από ένα σπίτι 100 τετραγωνικά μέτρα, υπολογίζοντας άλλα 100 για δρόμους κλπ. Τότε θα χρειαζόμασταν 800.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Αν σας φαίνονται πολλά σας πληροφορώ ότι θα χωράγαμε όλοι μαζί στο Ιράν, που έχει έκταση 1.648.195 τετραγωνικά χιλιόμετρα και θα έμενε χώρος για άλλα 240 εκατομμύρια ανθρώπους! Δείτε στον παγκόσμιο χάρτη -στο τέλος της ανάρτησης- το μέγεθος του Ιράν και θα καταλάβετε.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο υπερπληθυσμός είναι ένας μύθος.
Εκείνο που δημιουργεί όλα τα προβλήματα, την πείνα, τους πολέμους, τις επιδημίες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ποσότητα των ανθρώπων.
Η αιτία είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας.
Αιτία είναι η απληστία, η μανία για εύκολο κέρδος και για συσσώρευση αγαθών με κάθε μέσον, με απάτες, με πρόκληση πολέμων, με σφαγές και λεηλασίες. Αιτία είναι οι εταιρείες κατεργασίας που πετάνε τεράστιες ποσότητες στην προσπάθειά τους να έχουν κέρδη.
Όταν το 10% των ανθρώπων κατέχει το 51% του παγκόσμιου πλούτου τι διαφορετικό περιμένετε να συμβεί;
To παγκόσμιο πρόβλημα της σπατάλης τροφίμων
Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι που πέφτουν για ύπνο χωρίς να έχουν καταναλώσει ούτε ένα γεύμα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Την ίδια στιγμή περίπου 88 εκατ. τόνοι τροφίμων εκτιμάται ότι σπαταλιόνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ετήσια βάση, αξίας 143 δις ευρώ, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο περίπου 1,3 δισ. τόνοι ετησίως, δηλ. το 1/3 των τροφίμων που παράγονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με παλιότερη έρευνα που είχε δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό PLOS One, κάθε χρόνο το 40% της διαθέσιμης τροφής στις ΗΠΑ πετιέται, ενώ στην Μεγάλη Βρετανία, εκτιμάται ότι το 1/3 της τροφής που θα αγορασθεί θα βρεθεί στα σκουπίδια, αν και είναι κατάλληλο προς κατανάλωση.
Η σπατάλη αντιστοιχεί σε 13 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο και στο 2,4% των ετήσιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της χώρας. Και δεδομένου ότι το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού υποφέρει από υποσιτισμό, αυτά τα νούμερα δεν είναι μόνο ανησυχητικά, αλλά και αποκαλυπτικά για την ουσία ενός παγκόσμιου προβλήματος και της διαχείρησης του.
Μάλιστα η τάση της σπατάλης των τροφίμων είναι αυξητική και σύμφωνα με έρευνα εκτιμάται πως αν συνεχίσουμε στην ίδια πορεία έως το 2030 τα τρόφιμα που πετιούνται στα σκουπίδια μπορεί να ξεπεράσουν τους 2 δισεκατ. τόνους ετησίως.
«Προβλέπουμε μια πραγματική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο», έχει επισημάνει στο Thomson Reuters Foundation ο Έσμπεν Χέγκνσολτ, ένας από τους συντάκτες της εν λόγω μελέτης, υπογραμμίζοντας πως «οι ποσότητες των απορριμμάτων και οι κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα έχουν είναι σοβαρές αν δεν αλλάξουμε πορεία.
Όταν αγωνιζόμαστε κατά της απώλειας και της απόρριψης τροφίμων, αγωνιζόμαστε ταυτοχρόνως κατά της πείνας, της φτώχειας και της υπερθέρμανσης του πλανήτη».
Οι αιτίες που προκαλούν είτε την απώλεια είτε τη σπατάλη των τροφίμων είναι εμφανείς από το στάδιο της προ-συγκομιδής έως την κατανάλωση και εντοπίζονται:
- Στις πρακτικές παραγωγής
- Στα πρότυπα ποιότητας
- Στη μη συγκομιδή
- Στην υπερ-παραγωγή
- Στον ανεπαρκή προγραμματισμό
- Στις τεχνικές συγκομιδής
- Στις συνθήκες αποθήκευσης
- Στη μεταφορά ιδιαίτερα των νωπών προϊόντων
- Στην «διαστρεβλωμένη» ευημερία των νοικοκυριών
- Στην ανάπτυξη του τομέα των εστιατορίων και της τροφοδοσίας
- Στην κακό σχεδιασμό των αγορών των νοικοκυριών
- Στην απόρριψη τροφίμων λόγω σύγχυσης με τις ημερομηνίες
- Στις υπερβολικές μερίδες που δεν καταναλώνονται
- Στις καταναλωτικές συνήθειες (πχ. προμήθειες για μεγάλες χρονικές περιόδους)
- Στο μέγεθος της συσκευασίας
- Στις μαζικές προσφορές κ.λπ.
Μια άλλη πτυχή της σπατάλης των τροφίμων, είναι και η κατανάλωση σημαντικών φυσικών πόρων για την παραγωγή προϊόντων που καταλήγουν στα σκουπίδια.
Η ανάγκη μείωσης αυτού του φαινομένου καθίσταται επιτακτικότερη, αν λάβουμε υπόψη ότι η παγκόσμια ζήτηση για τρόφιμα αναμένεται να αυξηθεί σε 60%, λόγω και της αύξησης πληθυσμού αλλάκαι της αλλαγής καταναλωτικών προτύπων.
Ωστόσο, η σπατάλη των τροφίμων δεν έχει μόνο οικονομικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις. Αποτελεί ταυτόχρονα ένα τεράστιο κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα, εάν αναλογιστούμε την επισιτιστική ανασφάλεια και την πείνα.
Οι φάρμες, η μεταποίηση, οι κατασκευές και οι χώροι εστίασης αποτελούν βασικούς τομείς σπατάλης τροφίμων σε όλη τη διάρκεια της αλυσίδας εφοδιασμού.
Ωστόσο, κατά μέσο όρο και σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι τομείς που συμβάλουν περισσότερο στη δημιουργία απορριμμάτων τροφίμων στην ΕΕ είναι με ποσοστό 53% τα νοικοκυριά. Ακολουθεί δεύτερη στη λίστα, με μεγάλη διαφορά, η μεταποίηση και συγκεκριμένα με ποσοστό 19%.
Σκεφτείτε:
- Το κόστος της σπατάλης τροφίμων στην ΕΕ προσεγγίζει τα 143 δις ευρώ ετησίως! Πριν χρόνια σε ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ αναφέρθηκε ότι μία εταιρεία παραγωγής ψωμιού στην Γαλλία κάνει 35% οικονομία στο πετρέλαιο των φούρνων της επειδή καίει τα μπαγιάτικα ψωμιά [τα μερικών ωρών δηλαδή] που του επιστρέφονται!
- Ο αναπτυγμένος [ο θεωρητικά πολιτισμένος] κόσμος πεθαίνει από την παχυσαρκία.
- Ο FAO (Οργανισμός Επισιτισμού και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών) αναφέρει ότι το 30% της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων πετιέται στα σκουπίδια. Πρόκειται για 1,3 δισεκατομμύρια τόνους!!!!!!! που κοστίζουν περίπου 750 δισεκατομμύρια δολάρια!
Τελευταίο και χειρότερο:
Το παραπάνω στοιχείο με έβαλε σε κάποιες σκέψεις.
Μία απλή διαίρεση δείχνει ότι τα τρόφιμα κοστίζουν 577 δολάρια ή 484 ευρώ τον τόνο!!!
Σκεφτείτε: κάθε κιλό τροφίμων κοστίζει ΛΙΓΟΤΕΡΟ από μισό ευρώ. ΜΙΣΟ ΕΥΡΩ, όσο αγοράζουμε από την λαϊκή ένα ματσάκι μαϊντανό.
Αλλά τότε γιατί πληρώνουμε τόσο χρήμα καθημερινά για να φάμε; Υποθέτοντας ότι θα φάτε δύο κιλά φαγητό κάθε ημέρα [νομίζω ότι είναι υπεραρκετό], θα πληρώσετε ένα ευρώ.
Ποιος ωφελείται από τα παραπανίσια χρήματα;
Γιατί πρέπει κάθε ένας να πληρώνει περισσότερα από τριάντα ευρώ τον μήνα για διατροφή;
Πού είναι ο ΠΟΛΥΔΙΑΦΗΜΙΣΜΕΝΟΣ υπερπληθυσμός;
Πού είναι η ΠΟΛΥΔΙΑΦΗΜΙΣΜΕΝΗ έλλειψη τροφίμων που κάνει τα τρόφιμα ακριβά;
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ.
Μην φοβηθείτε να σκεφτείτε έστω και λίγο. Ακόμα τουλάχιστον δεν βγήκε κάποιος «ειδικός» για να πει ότι η ορθή σκέψη βλάπτει!
