Πολλοί πιστεύουν ότι το τέλος του κόσμου θα ερχόταν στις 21/12 του 2012. Κι όμως το τέλος του κόσμου είχε αρχίσει ήδη, όχι όμως με την έννοια της πλήρους καταστροφής, αλλά με την έννοια ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε ολοκληρώνει τον κύκλο του.
Βέβαια μέσα από αυτή τη διαδικασία και τις αλλαγές που συμβαίνουν μπαίνουν οι βάσεις για αυτό που γεννιέται. Οι αλλαγές αυτές κυμαίνονται σε 3 επίπεδα: στο κοινωνικό/πολιτικό/θεσμικό, στο γεωλογικό/πλανητικό/ηλιακό και στο συνειδησιακό που λίγο πολύ έχει να κάνει με όλα τα προηγούμενα.
Στο 1ο επίπεδο βλέπουμε:
Την απώλεια εμπιστοσύνης της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα, στα Μ.Μ.Ε. (βλέπετε Ελλάδα) και σε θεσμούς που παλιότερα θεωρούνταν αξιωματικά ακριβοδίκαιοι όπως π.χ. το σύστημα δικαιοσύνης. Αυτό διαπιστώνεται σχεδόν σε όλες τις σχετικές στατιστικές έρευνες.
Την ευθεία αμφισβήτηση πάγιων επιστημονικών θέσεων για τις οποίες δεν τολμούσε κανένας, τουλάχιστον δημόσια να αμφιβάλει, π.χ. η θεωρία του Einstein. Αυτό βέβαια χάρη στο θάρρος κάποιων που δεν φοβήθηκαν τις όποιες κυρώσεις και στο δημοσιοποιημένο υλικό από έρευνες. (βλέπετε άρθρα για εμβόλια και Κάνναβη).
Την αποδοχή της αποτυχίας της τεχνολογίας, ειδικά στους τομείς που αναπτύχθηκε με σκοπό το κέρδος, όπως πυρηνική ενέργεια, φαρμακευτικές και χημικές εφαρμογές. Ο έλεγχος της μόλυνσης δεν επιτεύχθηκε ποτέ αλλά αντίθετα εντάθηκε. (βλέπετε Fukoshima)
Τη συνειδητοποίηση ότι η υπάρχουσα παγκόσμια κοινωνικοπολιτική στρατηγική οξύνει την κοινωνική βία, μέσα από τον πόλεμο, την πείνα και την επιβολή του ισχυρού στον αδύναμο.
Το οικονομικό σύστημα να αδυνατεί να εξυπηρετήσει πλέον την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και η δυσλειτουργία του αρχίζει να κλονίζει ακόμα και άλλοτε πανίσχυρους οργανισμούς όπως οι τράπεζες.
Στο 2ο επίπεδο βλέπουμε:
Την όξυνση των γεωλογικών φαινομένων όπως σεισμοί, ηφαίστεια, κατακρημνίσεις και άλλα. Τα άστατα και ακραία καιρικά φαινόμενα με πλημύρες, καταιγίδες και τυφώνες να συμβαίνουν πολύ πιο συχνά από το πρόσφατο παρελθόν.
Η ηλιακή δραστηριότητα έχει ενταθεί και οι ηλιακές καταιγίδες συχνά πυκνά βομβαρδίζουν τον πλανήτη μας και όχι μόνο. Σε πολλές περιοχές προκλήθηκαν κατά καιρούς μικροπροβλήματα στις επικοινωνίες λόγω του φαινομένου και ήδη έχουν εκδοθεί οδηγίες από τη NASA. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με τον ηλιακό κύκλο όπου η ηλιακή δραστηριότητα είναι πάντα αυξημένη.
Την επιβεβαίωση ότι ο ήλιος πλέον εκπέμπει κάποια σωματίδια που δεν εξέπεμπε στο παρελθόν και μάλιστα ότι αυτά επηρεάζουν τη δομή της ύλης.
Πολλά είδη ζώων χάνουν τον προσανατολισμό τους όπως φάλαινες και δελφίνια και άλλα πεθαίνουν μυστηριωδώς όπως οι φώκιες και οι πολικές αρκούδες στο Βόρειο Πόλο. Στα φαινόμενα αυτά εντάσσεται και η μείωση του πληθυσμού μελισσών παγκοσμίως που πολλοί αποδίδουν στα φυτοφάρμακα και στις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες.
Ο μαγνητικός Βοράς της Γής φαίνεται να κινείται πολύ πιο γρήγορα πλέον, με αποτέλεσμα 1 τουλάχιστον αεροδρόμιο να χρειαστεί να ξανασχεδιάσει τον αεροδιάδρομο του.
Στο 3ο και τελευταίο επίπεδο,
‘Εχουμε αυτό που είναι το πιο σημαντικό αλλά και αυτό που συνδέει όλα τα παραπάνω: τη μεταβολή, της συλλογικής και της ατομικής συνείδησης. Το κοινωνικό σύνολο λοιπόν, αναγνωρίζει σιγά σιγά ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει μέσα στα υπάρχοντα καλούπια, διότι τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι περισσότερα από τα οφέλη.
Έτσι αναζητά νέους τρόπους λειτουργίας για να αντικαταστήσει τους παλιούς. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι όμοια επίπονο με μία γεννά και μια κηδεία μαζί, αλλά έχει επιλογή ; Ειδικά όταν οι επιπτώσεις στο φυσικό του περιβάλλον και στη δυσκολία επιβίωσης είναι αρκετά σοβαρές ώστε να κάνουν τη ζωή βεβιασμένη, ανυπόφορη και να θέτουν σε κίνδυνο το ίδιο το ανθρώπινο είδος.
Εδώ, παρουσιάζεται η πρόκληση στο άτομο σαν κύτταρο και στην κοινωνία σαν οργανισμό που νοσεί, να θεραπευτεί, όχι με αντιβίωση αλλά με συμβίωση, πράγμα που απαιτεί βέβαια κάθε κύτταρο του οργανισμού να αλλάξει και να αρχίσει να λειτουργεί αλλιώς, καλύτερα, υγιέστερα, συνολικότερα.
