Για τους αρχαίους προγόνους μας, το να βλέπεις (ἰδεῖν < ὁρῶ) , ήταν το ίδιο πράγμα με το να μαθαίνεις (εἰδέναι < οἶδα). Γιατί με την όραση κυρίως, ανακαλύπτεις, επεξεργάζεσαι και κατανοείς τον κόσμο γύρω σου.
Κάποτε στο σχολείο, μαθαίναμε πως το «οἶδα» σημαίνει «ξέρω» και είναι ένας παράξενος παρακείμενος που έχει σημασία ενεστώτα. Αυτό που δε μάθαμε, είναι ο κανονικός ενεστώς του, το εἴδω < Fείδω, που σημαίνει σχεδόν ό,τι και το “ὁρῶ”.
Δηλαδή, “βλέποντας, απέκτησα γνώσεις κι έμαθα”, επομένως σε κείνον τον παρακείμενο που λέγαμε, σημαίνει : “αφού έχω δει κάτι, πλέον το ξέρω, μεμάθηκα”. Αυτό λοιπόν το “Fείδω” , έδωσε τ΄όνομά του στο video, από τα λατινικά που το δανείστηκαν, για να ορίσουν το “ὁρᾶν”.
Διαφέρει από το “γιγνώσκω”, γιατί το “οἶδα” δηλώνει την αντικειμενική γνώση, ενώ το “γιγνώσκω”, την υποκειμενικὴ. ΄Οσο για το “ὁρῶ” σημαίνει κυριολεκτικά > “σηκώνομαι όρθιος για να επεξεργαστώ κάτι, να το προσέξω καλά και με μάτια ορθάνοιχτα, τα βλέφαρα όσο μπορώ πιο ψηλά”.
Γιατί και τούτο το ρήμα, προκύπτει από το “ὄρνυμι” ( =ἀνασηκώνομαι) κι επειδή ό,τι “ὁρᾶς”, το “ορίζεις”, αυτό το τοσοδούλικο ρήμα, έπλασε χιλιάδες λέξεις. Ορίζων, ορισμός, όριον κλπ. Κι επειδὴ όταν προσέχεις καλά κάτι, το φροντίζεις κιόλας, προέκυψε η “ὤρα”.
Όχι του ρολογιού, η άλλη με ψιλὴ! Αυτή η “Ὤρα”, που σημαίνει φροντίδα ( εξ ου και θυρωρός, τιμωρός κλπ ). Κι αυτό που θέλω να σας πω μ’ όλα τούτα, που τελειωμό δεν έχουν, είναι πως μας στέρησαν ένα θησαυρό που μας ανήκει και το πιο μεγάλο έγκλημα, μας στέρησαν τον τρόπο να “βλέπουμε” και ν΄ αντιλαμβανόμαστε σωστά, τον κόσμο γύρω μας.
