Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β’ και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου.
Ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, Ηγεμών της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, Βασιλιάς της Ασίας και βορειοδυτικής Ινδίας, και οι κατακτήσεις του αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και Επιγόνων του.
Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγούς Λεωνίδα το Μολοσσό και Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. Σε ηλικία 13 ετών μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα ελληνικά ιδεώδη και του ενέπνευσε τον θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό. Σε ηλικία 20 ετών έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας, μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 336 π.Χ.
Η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του, στη μεγαλύτερή της έκταση κατά το 323 π.Χ., υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλάμβανε κομμάτια από 26 σημερινές χώρες (Ελλάδα, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Ινδία, Ιορδανία, Καζακστάν, Κουβέιτ, Κιργιστάν, Λίβανος, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Συρία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν).
Ας διαβάσουμε ως και ας απομνημονεύσουμε φράσεις του πιο σπουδαίου βασιλιά που είδε η ανθρωπότητα:
1.Ό,τι δεν λύεται κόπτεται. (κόβοντας το Γόρδιο Δεσμό)
2. Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην.
(ερωτηθείς πώς κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο σε τόσο σύντομο διάστημα)
3. Πονούντων και κινδυνευόντων τα καλά και μεγάλα έργα.
4. Δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει.
5. Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς.
Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά.
(«Αλέξανδρος» από το έργο του Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι)
6.Οίον ίππον απολλύουσι, δι’ απειρίαν και μαλακίαν χρήσασθαι μη δυνάμενοι.
(σχετικά με την αδυναμία των άλλων αυλικών να δαμάσουν τον Βουκεφάλα)
7. Πάντα προλήψεται ο πατήρ, εμοί δ’ ουδέν απολείψει μεθ’ υμών έργον αποδείξασθαι μέγα και λαμπρόν.
Όλα θα τα προλάβει ο πατέρας μου και δεν θα μου αφήσει να κάνω μαζί σας μεγάλα και λαμπρά έργα.
(«Αλέξανδρος» από το έργο του Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοi)
8. Αλέξανδρος ερωτηθείς πού αυτώ οι θησαυροί εισί, επιδείξας τους φίλους έφη «εν τούτοις».
9. Ου κλέπτω την νίκην.
(την παραμονή της μάχης των Γαυγαμήλων, όταν ο Παρμενίων πρότεινε να επιτεθούν νύχτα)
10. Είς μάγειρος ου φοβείται πολλά πρόβατα.
(«ειπόντος τινός ότι Δαρείος μυριάδας εις παράταξιν άγει»)
11. Ω μήτερ πικρόν γε ενοίκιον της εννεαμήνου με απαιτείς.
Μητέρα, απαιτείς πικρό ενοίκιο για την εννεάμηνο [κυοφορία].
(επειδή η μητέρα του Ολυμπιάδα δημιουργούσε προστριβές με πολιτικές και άλλες αξιώσεις)
12. Ω Αχιλλεύ, ως μέγας ων μεγάλου κήρυκος έτυχες Ομήρου.
(«ελθών εις Ίλιον και θεασάμενος τον Αχιλλέως τάφον»)
13. Ει γε βασιλείς έμελλον έξειν ανταγωνιστάς.
Μόνο εάν επρόκειτο να είχα βασιλείς για ανταγωνιστές.
(απορρίπτοντας την ιδέα να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες [ην γαρ ποδώκης] –– από τον Πλούταρχο)
14. Δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει.
15. Στον ουρανό δεν υπάρχουν δυο ήλιοι ούτε στη γη δυο κυρίαρχοι.
16. Δεν μ’ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους με ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα, κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος.
17. Με θέληση, με παραμύθια και με την τέχνη της εξαπάτησης (ερωτηθείς πώς κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο σε τόσο σύντομο διάστημα)
18. Ει μη Αλέξανδρος ήμην, Διογένης αν ήμην.
19. Δεν φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που διοικούνται από ένα πρόβατο. Φοβάμαι ένα στρατό προβάτων που τα διοικεί ένα λιοντάρι.
20. Σήμερα δεν ήμουν πραγματικός βασιλιάς, γιατί δεν έκανα καμιά καλή πράξη.
21. Τω κρατίστω. (Η υπόδειξή του για το ποιος θα είναι ο διάδοχός του. Τα τελευταία του λόγια…)
22. Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων.
(η επιγραφή στο τρόπαιο των 300 ασπίδων που έστειλε ο Μ. Αλέξανδρος στον Παρθενώνα μετά τη μάχη του Γρανικού, το 334 π.Χ.)
Διαβάστε ακόμα: Ποιος πραγματικά σκότωσε τον Καποδίστρια;
