1. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η ομοιοπαθητική λειτουργεί.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάνω από 600 δημοσιευμένες έρευνες έρευνας για την ομοιοπαθητική και άλλες ολοκληρώνονται καθημερινά. Η έρευνα δείχνει την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής για ανθρώπους και ζώα με ευρύ φάσμα οξειών, χρόνιων και επιδημικών καταστάσεων, όπως έκζεμα, άσθμα, ασθένειες του ανώτερου αναπνευστικού, μολύνσεις αυτιών, ινομυαλγία, εμμηνόπαυση, διάρροια, ADHD, ευερέθιστο έντερο και κατάθλιψη.
Υπάρχει ακόμη και εργαστηριακή έρευνα που δείχνει τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων σε μεμονωμένα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων των καρκινικών κυττάρων.
2. Η ομοιοπαθητική δεν είναι παρά ένα εικονικό φάρμακο.
Και πάλι, εκατοντάδες βασικές επιστήμες, προκλινικές και κλινικές μελέτες έχουν δημοσιευθεί σε αξιόπιστα επιστημονικά περιοδικά που παρουσιάζουν αποτελέσματα ομοιοπαθητικών φαρμάκων που ξεπερνούν τα αποτελέσματα του εικονικού φαρμάκου. Επιπλέον, πολλές μελέτες ομοιοπαθητικής έχουν γίνει χρησιμοποιώντας ζωικές και κυτταρικές καλλιέργειες, οι οποίες δεν είναι ευαίσθητες στο εικονικό φάρμακο.
3. Η ομοιοπαθητική δεν υφίσταται
Πρώτον, το “υφίσταται” είναι ένας υποκειμενικός όρος. Η αλήθεια εξαρτάται και από το μάτι του παρατηρητή. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή σε υποκειμενικές απόψεις μέτρα που διατυπώνονται από άτομα με ισχυρά συμφέροντα ή / και κρυφές ατζέντες!
Ο ισχυρισμός της «μη ύπαρξης» που απευθύνεται στην ομοιοπαθητική προκύπτει από τη χρήση πολύ αραιωμένων ουσιών. Αυτά τα φάρμακα παρασκευάζονται μέσω μιας σειράς διαδοχικών αραιώσεων φαρμακευτικών ουσιών με έντονη ανάδευση σε κάθε στάδιο αραίωσης, μια διαδικασία γνωστή ως δυναμοποίηση.
Έρευνα
Χάρη στο έργο επιστημόνων σε ιδρύματα όπως το Penn State University, το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, το κρατικό πανεπιστήμιο της Μόσχας και το London South Bank University, γνωρίζουμε τώρα ότι οι ιδιότητες και οι επιδράσεις των ουσιών υπαγορεύονται από τις μοριακές δομές τους, και όχι τη χημική τους σύνθεση.
Χάρη σε αυτούς τους ίδιους επιστήμονες, γνωρίζουμε επίσης ότι οι υπερ-αραιώσεις, όπως τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, περιέχουν πράγματι σταθερές και μοναδικές μοριακές δομές με αναγνωρίσιμες ιδιότητες (βλέπε Materials Letters. 62. 2008). Οι μελέτες ύδατος αποδεικνύουν πειστικά ότι το νερό αναδιαρθρώνεται κατά τη διαδικασία της ομοιοπαθητικής προετοιμασίας, επιτρέποντας τη μεταφορά πληροφοριών από την αρχική διαλυμένη ουσία στο νερό.
Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμες μελέτες υψηλού επιπέδου, οι οποίες δείχνουν τις βιολογικές επιδράσεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο πείραμα στις υπερ-αραιώσεις αφορούσε τα βασεόφιλα, τα λευκά αιμοσφαίρια που εμπλέκονται στην ανοσοαπόκριση.
Μια σειρά πειραμάτων που διεξήχθησαν στην Ευρώπη σε μια περίοδο 25 ετών σε πολυεργαστηριακή βάση με ανεξάρτητες επαναλήψεις έδειξαν σταθερά την αναστολή της ενεργοποίησης των βασεόφιλων με υψηλές αραιώσεις της ισταμίνης (Inflammation Research, 2009).
Μια άλλη μελέτη, μια μετα-ανάλυση με επικεφαλής την Claudia Witt M.D. του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Charité στο Βερολίνο, αξιολόγησε την ποιότητα και τα αποτελέσματα των βιολογικών πειραμάτων με υπερβολικά υψηλές αραιώσεις. Το εβδομήντα τρία τοις εκατό των μελετών αυτών έδειξε μια επίδραση με υψηλές αραιώσεις (Free Therapies in Medicine, 2007). Ακόμη μια άλλη μελέτη, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο επαναλαμβανόμενων πειραμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα, δείχνει την επίδραση των υπερμοριακών αραιώσεων της ασπιρίνης στην πήξη του αίματος (Clinical and Applied Thrombosis/Hemostasis 2008). Και υπάρχουν και άλλοι.
4. Η ομοιοπαθητική πρέπει να συμβαδίζει με το πρότυπο της συμβατικής επιστήμης, χρησιμοποιώντας την τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή (RCT) για να μετρήσει την αποτελεσματικότητά της.
Το RCT είναι η πιο δημοφιλής μέθοδος που χρησιμοποιούν οι φαρμακευτικές εταιρείες για να φέρουν ένα νέο φάρμακο στην αγορά. Ωστόσο, δεν είναι η καλύτερη επιστημονική μέθοδος για την αναζήτηση μεθόδων ολιστικών συστημάτων όπως η ομοιοπαθητική. Μια προσέγγιση ολοκληρωμένων συστημάτων αναγνωρίζει ότι το ανθρώπινο σώμα και ο νους είναι δυναμικοί και σύνθετοι, με κάθε μέρος να επηρεάζει το άλλο και να ενεργεί από κοινού. Επομένως, ένα μέρος ή ένα σύστημα του σώματος δεν μπορεί να μελετηθεί μεμονωμένα χωρίς να εξετάσουμε την επίδραση στο σύνολο του ατόμου. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η μεθοδολογία του RCT είναι υπερβολικά περιοριστική κατά τη μελέτη μιας μεθοδολογίας ενός ολόκληρου συστήματος και υποστηρίζει άλλα πιο κατάλληλα ερευνητικά παραδείγματα.
Πολλοί επιστήμονες και επαγγελματίες υγείας αμφισβητούν τη χρησιμότητα των μελετών RCT ακόμη και σε τυπικές δοκιμές φαρμάκων. Προτιμούν τις μελέτες «πραγματικού κόσμου» ή «κλινικών αποτελεσμάτων» που είναι πιο εφαρμόσιμες στην καθημερινή πρακτική αντί για αυστηρά ελεγχόμενες δοκιμές φαρμάκων. Οι επαγγελματίες υγείας και το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ ζητούν έρευνα «συγκριτικής αποτελεσματικότητας».
Αυτές είναι μελέτες που συγκρίνουν τη χρησιμότητα των διαφόρων θεραπειών και παρέχουν περισσότερες πρακτικές πληροφορίες σχετικά με τη χρήση τους για ασθενείς και επαγγελματίες. Οι μελέτες “κλινική έκβασης”, “συγκριτική αποτελεσματικότητα” και “βασισμένες σε συστήματα” είναι τύποι έρευνας που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι για τη διερεύνηση της θεραπευτικής ικανότητας του σώματος και της επίδρασης της ομοιοπαθητικής.
Έχοντας πει όλα αυτά, η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική σε πολλά RCTs.
5. Η ομοιοπαθητική είναι άμπρα κατάμπρα, μαγεία, ψευδαίσθηση και η ψευδοεπιστήμη.
Αναφέρουμε το διάσημο απόσπασμα του συγγραφέα της σκέψης και της επιστημονικής φαντασίας, Arthur C. Clarke: «Μια προηγμένη τεχνολογία δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη μαγεία στα μάτια ενός μη ενημερωμένου ανθρώπου». Δηλαδή, άτομα που δεν καταλαβαίνουν την τεχνολογία πίσω από μια διαδικασία ή δεν το έχουν δοκιμάσει αρκετά εμπειρικά ώστε να γνωρίζουν ότι είναι αξιόπιστη, πιστεύουν να είναι μαγική ή ψευδής.
Αυτές οι δηλώσεις είναι προσπάθειες εκ μέρους των αρνητών, οι οποίοι θέλουν να εκμηδενίσουν την ομοιοπαθητική, να δυσφημήσουν και να συσχετίσουν την ομοιοπαθητική με μη επιστημονικές ιδέες. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, όσοι έχουν συμφέροντα στη συμβατική ιατρική έχουν προσπαθήσει να δυσφημήσουν την ομοιοπαθητική από οικονομικό συμφέρον. (Divided Legacy by Coulter, Harris.) Αυτό το μοτίβο συνεχίζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο. Η τεχνική είναι να επαναλαμβάνουμε επανειλημμένα ορισμένες λέξεις και φράσεις (π.χ. “δεν υπάρχουν στοιχεία για ομοιοπαθητική”) ελπίζοντας ότι θα παραμείνουν στο μυαλό των ανθρώπων, δημιουργώντας μια αρνητική εντύπωση.
Η ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο ρυθμιστικό σύστημα, βασισμένο στις αρχές της ολιστικής ιατρικής και των επιστημονικών νόμων της φύσης. Έχει μια ιστορία 200 ετών, και σημαντικό όγκο έρευνας, αλλά και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων που την χρησιμοποιούν σε όλο τον κόσμο. Είναι μέρος του δημόσιου συστήματος υγείας πολλών εθνών στην Ευρώπη, τη Νότια Αμερική, την Ασία και την Κούβα.
6. Η ομοιοπαθητική είναι επικίνδυνη επειδή οι άρρωστοι θα καθυστερήσουν να πάρουν την ιατρική περίθαλψη που χρειάζονται και θα πεθάνουν.
και διάφορες άλλες εκφοβιστικές ατάκες
1. Η ομοιοπαθητική δεν είναι αποκλειστική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζί με συμβατικές και άλλες συμπληρωματικές θεραπείες. Δεν υπάρχει ανάγκη για έναν ασθενή να επιλέξει το ένα εις βάρος του άλλου.
2. Είναι κοινή τακτική από τους εκβιαστές της κοινωνικής γνώμης, όταν τα άλλα επιχειρήματά τους κατά της ομοιοπαθητικής αποτυγχάνουν, να συμπεράνουν ότι οι ασθενείς είναι αφελείς, έχουν κακή κρίση και δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν σωστά για τις θεραπείες υγείας που θέλουν. Στην πραγματικότητα, οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τις θεραπείες και να ξοδεύουν πολύ χρόνο για να διερευνήσουν τόσο συμβατικές όσο και ολοκληρωμένες επιλογές υγείας, κάνοντας επιλογές βάσει των δικών τους αναγκών και επιθυμιών. Η ομοιοπαθητική κοινότητα τις υποστηρίζει πλήρως.
7. Δεν υπάρχει ανάγκη για ομοιοπαθητική, επειδή οι άνθρωποι έχουν σαν βάση τη συμβατική ιατρική περίθαλψη που είναι τεκμηριωμένη.
Δυστυχώς, η «τεκμηριωμένη ιατρική» έχει απαξιωθεί από αυτή την φράση που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι της ομοιοπαθητικής για να προσπαθήσουν να δυσφημήσουν την ομοιοπαθητική και εναλλακτικές θεραπείες. Ως “βασισμένο σε αποδεικτικά στοιχεία” νοείται ότι τα δεδομένα από τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες παρέχουν στοιχεία ως προς το εάν μια θεραπεία θα λειτουργήσει και θα είναι ασφαλής.
Στην πραγματικότητα, το 66% των διαδικασιών θεραπείας και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται ευρέως στη συμβατική ιατρική δεν έχουν καθόλου ή έχουν ελάχιστα στοιχεία για να τα συστήσουν. (British Medical Journal, 2007.) Πολλές διαδικασίες έχουν σοβαρές επιπλοκές και πολλά φάρμακα προκαλούν ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Αυτές οι καταστάσεις οδηγούν τους ανθρώπους να αναζητήσουν λιγότερο επιβλαβείς εναλλακτικές που προωθούν την υγεία, όπως η ομοιοπαθητική.
8. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι ασφαλή.
Συχνά λέγεται από τους ίδιους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι δεν είναι παρά νερό, δήλωση η οποία είναι ψευδής. Οι τρέχουσες μελέτες δείχνουν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αναμφίβολα ασφαλή. (Thompson, Homeopathy: 2004). Η ομοιοπαθητική έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως για να σώσει τις ζωές στις επιδημίες. Εκατομμύρια άνθρωποι στην Κούβα λαμβάνουν πλέον συνήθως ομοιοπαθητικά φάρμακα ως προληπτικό μέσο στην Κούβα, χωρίς να αναφέρουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες (Bracho, Homeopathy 2010, and personal communication).
Ενδεχομένως η καλύτερη απόδειξη ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ασφαλή έχει προέλθει από ομάδες ανθρώπων που είναι κατά της ομοιοπαθητικής που καταπίνουν ολόκληρα μπουκάλια ομοιοπαθητικών χαπιών ως κόλπο για να κερδίσουν τις εντυπώσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ομοιοπαθητική κοινότητα εκτιμά το έργο τους στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την ασφάλεια της ομοιοπαθητικής.
Γράφει η:
Oμοιοπαθητικός Μαργαρίτα Σέγκου BSc (Hons) | Αθήνα, Ηράκλειο
